วันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2551
ลำบาก...ต้องทน ชิมิ๊
วันอาทิตย์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2551
พี่แม็ก บริจาคเลือดมาครับ
เ
วันศุกร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2551
Spider Lilies ++
เธอถูกทิ้งไว้ ในขณะที่น้องชายถูกแม่ "เลือก" ช่วยชีวิตและพาไปอยู่ด้วย
ให้หญิงสาวต้องมาอยู่ในความเลี้ยงดูของยายตาบอด
ด้วยความที่เหงาไม่มีใคร เธอจึงยึด ทาเคโกะ ไว้เป็นคนสำคัญของชีวิต
ความจริงเจดเรียกความสัมพันธ์กับทาเคโกะว่า "รักครั้งแรก" เลยด้วยซ้ำ
ด้านทาเคโกะนั้นก็มีความทรงจำวัยเด็กอันปวดร้าวไม่น้อยไปกว่ากัน
เพราะหลังจากเกิดเหตุแผ่นดินไหว เธอก็ต้องสูญเสียพ่อ
อีกทั้งความสัมพันธ์ของเธอกับน้องชายก็เปลี่ยนไปในทางลบ
โดยหญิงสาวเฝ้าแต่โทษว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของตัวเอง
สำหรับ เจด แม้จะถูกทอดทิ้ง
แต่เธอก็ยังมีช่วงเวลาที่งดงามอยู่บ้างยามได้อยู่กับรุ่นพี่
ในขณะที่ทาเคโกะมีแต่ความรู้สึกปวดร้าวผิดบาป
เธอคนแรกจึงเลือกที่จะจดจำอดีตของตน ในขณะที่คนหลังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะลืม
หลายปีผ่านไป ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง
โดยที่ปัจจุบันขณะที่เจดคือ สาวเว็บแคม ส่วนทาเคโกะนั้น รับจ้างสัก
ซึ่งอาชีพของทั้ง 2 สาวดูจะมีความแตกต่าง
คนหนึ่งให้บริการแก่ผู้ที่เธอไม่รู้ตัวตน อีกคนสร้างตัวตนหรือจารึกสิ่งที่เป็นรูปธรรมให้ลูกค้า "ฉันคือของเก๊สำหรับเธอรึเปล่า" ตำรวจหนุ่มที่มาล่อซื้อบริการ
ทว่ากลับตกหลุมรักเจดในที่สุด ถามขึ้น ด้วยอินเตอร์เน็ตนั้น จะว่ากันตามจริงก็เป็นแค่โลกเสมือน
"ถ้าคุณจำฉันได้ ฉันจำคุณได้ ก็แปลว่ามีตัวตน" เธอตอบ
โลกของเธอจึง "มีจริง" อยู่บ้าง แม้ว่าจะดูเหมือน "ไม่มี"
การสักจึงไม่สามารถสร้างตัวตนให้ใคร (อย่างน้อยก็ตัวเธอ) ได้อย่างที่ควรจะเป็นเพราะเหตุนี้
"คนที่ไม่ยอมหลับ คือคนที่สับสนระหว่างโลกแห่งความจริงและความฝัน"ตัวละครหนึ่งพูดไว้
วันพุธที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2551
บันทึก นู๋วินนี่ กับ พี่แม็ก
เรยมีเวลาอยุ่กะเจ้า 2 ตัวตลอด
เปงแมวแต่ไม่ร้องเหมี๋ยวๆ กลับร้องแต่ อื้อๆ อึ๊ยๆ แปลกแต่จิง
วิ่งขึ้นมามองน่า พอจะจับ ก้อวิ่งนี้ เป็นอย่างนี้จนก่าเราจะตื่น
เพราะตื่นมาต้องพาออกไปเดินเล่น+นอนในกรงที่ระเบียงหน้าห้องทุกวัน
ถึงจะเดินไปข้างล่าง เดินเล่นรอบบ้าน...ยังไงพอตะโกนเรียก
พี่แม็กก้อจะวิ่งขึ้นกะไดด้วยความว่องไวมาหาทุกที
ไม่น่าเป็นห่วงเหมือนตัวแสบ ต้องให้วิ่งไล่จับตลอด
เคยหายไปข้ามบ้านไป 4 หลังคา หลังจากนั้น ไว้ใจนู๋ไม่ด๊ายยยย
ต้องคอยดูตลอด ต้องอยุ่ในกรง
เพราะวินนี่ไม่เคยอยุ่กะแมว อยุ่กะพี่รี่มาตั้งแต่ 2 เดือนจนตอนนี้ 4 ขวบ
ทำให้นู๋วินนี่เหมือนคนมากก่าแมว ไม่ยอมร้องเหมี๋ยวๆ
พฤติกรรมเหมือนคนไปโดยปริยาย
รับมาเลี้ยงเพราะเจ้าของใจร้าย พอพี่แม็กโตไม่น่ารัก ก้อจะทิ้ง ใจร้ายจิงๆ
ตอนแรก มีพี่แม็กกับเฟอร์บี้ด้วย 2 ตัว เปงเปอร์เซียที่สวยมาก
ท่าจะซื้อมาแพง ไม่เข้าใจว่าทิ้งลงได้ยังไง
รับมาอุปการะ ทั้ง 2 ตัวไม่ไหว เฟอร์บี้เรยได้ไปอยุ่กะเพื่อนเดียร์แทน
เพราะพี่แม็กไม่เคยสู้ ยอมให้วินนี่แกล้งทุกอย่าง
ไม่ว่าวินนี่จะโดนพี่รี่กะพี่บุ้งแกล้งไงๆ
วินนี่ก้อจะไปแกล้งพี่แม็กต่อทุกครั้ง ไม่ว่าจะ อยุ่ๆโดดกับคอ เอามือไปตบๆๆๆน่าพี่แม็ก
พี่แม็กย๊อมมมมมมมม หลับตาปี๊ตลอด ไม่มีการตอบโต้ ใจดีจิงๆ
ขนสวยขึ้น เพราะเค้าบอกว่าแบรนมีประโยชน์ทำให้น้องม๋า น้องแมว แข็งแรง เป็นเรื่องจิงนะเนี่ย
ย้อนหลังวันเกิด...ซะหน่อย
ปีนี้ถึงวันเกิดอย่างเงียบ...เงียบ เกือบจะลืมวันเกิดตัวเองซะงั้น
อันที่จริงไม่ค่อยที่จะจัดวันเกิดเท่าไหร่เป็นทุนเดิมอยุ่แร้วด้วย
แต่ดีใจที่ป่าปี๊ เดียร์ เพื่อนๆยังจำได้
เราก้อพาที่บ้านกะเดียร์ไปลี้ยงข้าวที่ร้าน "อุ่นไอดิน"
ดีใจที่ไม่พลาด ป่าปี๊ มามี๊ ติดใจ อาหารอร่อยและเร็วทันใจ
วันหลังจะพาไปกินอีกนะคร่ะ นานๆจะป่าปี๊จะถูกใจสักที
เพื่อนรักตั้งกะสมัยตั้งแต่เกิดลืมตามา บ้านอยุ่ติดกัน
แต่ตอนนี้ย้ายไปอยุ่อเมริกาแร้ว...
โทรมาอวยพรวันเกิด แอบดีใจนะเนี่ย (จิงๆ)
ปีหน้าเจอกานนะ จะพาทัวร์ให้หน่ำใจ
(ถ้าออเดอร์ iphone 2 เครื่องกะเป๋า Coach ได้ตามสั่ง) อิอิ
และ..ถึงเดียร์จะไม่ได้เตรียมของขวัญให้
เพราะงานยุ่งม๊ากกกกกก อีกทั้งตัวติดกานตลอด
เรยทำให้ไม่มี surprise ก้อตาม
ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังไม่อยากได้อะไร
รอให้ติดไปเรื่อยๆ รวมมูลค่าครบห้าหมื่นเมื่อไหร่...ค่อยเอา (จิงๆ)
พอค่ำๆ เพื่อนๆโทรมาชวนไปกินเบียร์สด ที่เมเจอร์โยฯ
พอไปถึง เพื่อนดันมาไม่ได้ เหตุเกิดจาก ทะเลาะกะพันละเมีย
มิเปงไรเข้าใจ เจอกานวันหลังก้อได้
เรากะเดียร์เรยเดินเล่นดูของตลาดนัด ไม่มีไรน่าสนใจ
นอกจากยาทาเล็บสีชมพูหวานม๊ากที่ได้กลับมาบ้าน
ป่านนี้ยังไม่ได้ทา
แต่ที่ลานเบียร์อยุ่บนดาดฟ้า สวยดี น่ากินเบียร์
แต่อย่าเมานะ เด๋วร่วง 5 5 5 ถึงไงก้อยังไม่ได้กิน
มีแต่ถ่ายรูปเล่นกาน เพราะเดียร์ยังไม่เลิกเห่อกล้องใหม่
แต่ก้อโอเค ถึงแม้ตอนแรกเราจะไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะตัวใหญ่
จิงๆก้อถ่ายออกมาสวยดี ให้อภัยได้
งานนี้ นู๋วินนี่ กะ พี่แม็ก รออยุ่ที่บ้านคร๊า
วันจันทร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2551
รวมรูป...เล่าเรื่อง~*
ได้ห้องคู่ 3 ห้อง เพราะไปกาน 6 คน
อาหารนึกว่าไม่อร่อยก้ออร่อยมาก แม่ครัวเก่ง
มื้อเย็นก้อเรย สั่งเอาไปกิรที่ลานหน้าห้อง
กินไป ดูดาวไป เงียบสงบมาก
เหมือนเป็นเจ้าของรีสอร์ทเยง ช๊อบ ชอบ
แต่อากาศก้อสุดยอดเช่นกาน หนาวสุดๆ
กว่าจะนอนกานตีอารายก้อไม่รุ เพราะเราหลับก่อน อิอิ
จนมีเรื่องขำ ตอนแรกเหงห้องพักในตอนบ่าย
ร้องโหวววว ไม่มีพัดลมไม่มีแอร์
พอตกเย็น ไม่ไหววววว หน๊าว หนาวววววว
ตื่นเช้ามา ไม่มีใครร้องเอาแอร์สักแอะ 5 5 5
กินข้าวต้มมื้อเช้าที่รีสอร์ทเตรียมให้ อร่อยกินไปสอง
ออกจารีสอร์ทก้อไปแวะ จำชื่อไม่ได้
แต่สวย กาแฟอร่อย แวะซะนาน
พอออกมาก้อไปหาอารายกินกาน สรุปเป็นที่นี่
จำชื่อไม่ได้อีกเช่นเคย
แร้วเรากะเดียร์ก้อกลับบ้าน
เพื่อนๆไม่กลับไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยกานอีกคืน
เสียดายถ้าเดียร์ไม่ติดไปสัมมนาได้พักที่นี่อีกคืนแน่
งานนี้ วินนี่ ตะลอนทัวร์ด้วยไม่มีการบ่นเรยคร๊า อิอิ
นู๋เก่งจังเรย