วันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ลำบาก...ต้องทน ชิมิ๊


อันเนื่องมาจากเมื่อวาน พอเดียร์กลับมาจากทำงาน
ก้อชวนไปร้าน ทำเล็บ เราทำนะ ไม่ใช่คุงเดียร์ทำ
พิมพ์คอมลำบากม๊ากกกกกกกกกกกก
ไม่เคยไว้เล็บยาวขนาดนี้เรย ไม่ชินจิงๆ
แต่เดียร์บอก ดีแร้ว จะได้มะต้องทำไรเยอะไง
อยุ่เฉยๆ ถ้าอยากจะสวย
ความอยากสวย มานทำลำบากม่ะเนี่ย แต่ก้อชอบอ่ะ
เพราะอยากสวย 5 5 5 +
ใช้คอมลำบาก เรย mix รุปลำบาก ไม่สวยเรย แต่พอละ
เอารุปนู๋วินนี่มาลงก้อโอเค
Merry 'X mas
PS.วันนี้นัดกะเพื่อนไปลานเบียร์เมเจอร์โย๋ รัชโยธินนั่นเอง
กะถ่ายรุปมาเยอะๆ ไม่ได้ถ่ายกะเพื่อนนานละ นานมมาก
เจอกานไม่นึกถ่ายรูป วันนี้จะถ่ายให้ชุ่มปอด
โดยเฉพาะ...กะให้ที่รักเป็นตากล้องด้วยละ

วันอาทิตย์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2551

พี่แม็ก บริจาคเลือดมาครับ

เนื่องจาก...ได้ข่าวจากเพื่อนๆในห้องของน้องแมวของพันทิป

ว่ามีน้องแมวที่กำลังจะตาย ชื่อน้องขอด(มาจากหางขอด)

น้องขอดเป็นปอดบวม และเป็นโลหิตจาง เม็ดเลือดแดงจะหมดตัวแร้ว

ต้องการเลือดที่จะช่วยมาสร้างเม็ดเลือดแดงด่วนมาก

ถ้าไม่ได้เลือดน้องขอดจะไม่รอดแน่ แน่

พี่บุ้งเห็นดังนั้น เรยคิดว่าจะพาพี่แม็กไปบริจาคเลือด

เพราะพี่แม็กแข็งแรงและอวบอ้วนมาก น่าจะบริจาคเลือดได้สบายๆ

อีกทั้ง คลีนิคก้ออยุ่แค่ประชาชื่นนี่เอง

วันเสาร์ตอนเย็นเรยพาพี่แม็กไปเจาะเลือด

พอกลับมาบ้าน คุงหมอบอกว่าเลือดพี่แม็กเข้ากับน้องขอดได้ เย้ เย้ เย้

พอวันอาทิตย์บ่ายก้อเรยพาพี่แม็กไปให้เลือดน้องขอด

ขอแค่ 20 cc. เท่านั้นก้อพอ

คุงหมอกะผู้ช่วยชมพี่แม็กว่า เก่งมากมาก ไม่ร้องไม่ดิ้น

ไม่โวยวาย แถมยังทำเสียงครืดๆๆ เหมือนมีความสุขอีกต่างหาก

หมือนพี่แม็กจะรู้ว่ากำลังช่วยชีวิตๆนึงอยุ่ แต่....

คนที่ดิ้นเยอะๆ อยากรุอยากเห็นอยุ่หน้าห้องเจาะเลือด มิใช่ใคร นู๋วินนี่ นี่เอง


รู้สึกอิ่มใจ และ ดีใจ ไปกับพี่แม็กด้วย จิงจิง




พอบริจาคเลือดแร้ว ก้ออกมาหน้าห้องเอาใจช่วยน้องขอด








น้องขอดได้เลือดจากพี่แม็กแร้ว หายเร็วๆ นะคร่ะ


พี่แม็กนั่งรถกับบ้านด้วยความสบายใจ เหมือนไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำว่าไปช่วยชีวิตใครมา

วันศุกร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Spider Lilies ++


เมื่อคืนก่อน ด้วยอาการนอนไม่หลับ แต่...เดียร์หลับไปละ
เรยนอนดูหนังอยุ่คนเดียว เผอิญเปิดไปเจอหนังเรื่องนี้เข้า
พึ่งเริ่มพอดี ก้อเรยดู ไปๆ มาๆ ชอบจัง
เนื้อหาเหมือนพยายามที่จะให้คนดูรับรู้เองว่าตัวละครต้องการอะไร
ที่สำคัญ เป็นหนังเลสเบี้ยน นางเอกทั้งคนสองน่ารักมากๆ
นางเอก(ในเรื่องน่ารักจิงๆยังกะตุ๊กตา)นางเอก...อีกคน(เท่ห์มากมาย)
จนทำให้ประทับใจ ต้องเอาเก็บไว้



Spider Lilies เป็น หนังเลสเบี้ยน สร้างโดย ซีโร่ โจว ผู้กำกับฯ ที่ (ยอมรับว่าตัวเอง) เป็นเลสเบี้ยน แถมยังได้ รางวัลหนังเกย์/เลสเบี้ยนยอดเยี่ยม จาก เทศกาลหนังเบอร์ลิน แต่ไม่ว่าจะสังกัดเพศไหน มีรสนิยมเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แบบใด หนังเรื่องนี้ก็มีดีสำหรับคุณทั้งนั้น เพราะนอกจากประเด็นความสัมพันธ์ของผู้หญิง 2 คนที่รักใคร่ผูกพันกัน (ฉันชู้สาว) หนังยังชวนเราไปทบทวน "อดีต" และดู "ปัจจุบัน" ของพวกเธอและตัวเองเราอีกด้วย ในส่วนของอดีต แน่นอนว่าเราทุกคนล้วนเป็นผลผลิตของวันวานด้วยกันทั้งสิ้น วัยเด็กคิด-เห็น-ถูกเลี้ยงดูมาอย่างไร ก็ล้วนมีส่วนหล่อหลอมความเป็นเราในวันนี้ทั้งนั้น


เจด (เรนนี่ หยาง) ในวัยเด็กนั้น ถูกมารดาทอดทิ้งหลังเกิดเหตุแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
เธอถูกทิ้งไว้ ในขณะที่น้องชายถูกแม่ "เลือก" ช่วยชีวิตและพาไปอยู่ด้วย
ให้หญิงสาวต้องมาอยู่ในความเลี้ยงดูของยายตาบอด
แล้ววันหนึ่ง เธอก็ได้พบกับ ทาเคโกะ (อิซาเบลลา เหลียง) รุ่นพี่มาด (และใจ) ทอมบอย
ด้วยความที่เหงาไม่มีใคร เธอจึงยึด ทาเคโกะ ไว้เป็นคนสำคัญของชีวิต
ความจริงเจดเรียกความสัมพันธ์กับทาเคโกะว่า "รักครั้งแรก" เลยด้วยซ้ำ
ด้านทาเคโกะนั้นก็มีความทรงจำวัยเด็กอันปวดร้าวไม่น้อยไปกว่ากัน
เพราะหลังจากเกิดเหตุแผ่นดินไหว เธอก็ต้องสูญเสียพ่อ
อีกทั้งความสัมพันธ์ของเธอกับน้องชายก็เปลี่ยนไปในทางลบ
โดยหญิงสาวเฝ้าแต่โทษว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของตัวเอง





สำหรับ เจด แม้จะถูกทอดทิ้ง
แต่เธอก็ยังมีช่วงเวลาที่งดงามอยู่บ้างยามได้อยู่กับรุ่นพี่
ในขณะที่ทาเคโกะมีแต่ความรู้สึกปวดร้าวผิดบาป
เธอคนแรกจึงเลือกที่จะจดจำอดีตของตน ในขณะที่คนหลังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะลืม
หลายปีผ่านไป ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง
โดยที่ปัจจุบันขณะที่เจดคือ สาวเว็บแคม ส่วนทาเคโกะนั้น รับจ้างสัก
ซึ่งอาชีพของทั้ง 2 สาวดูจะมีความแตกต่าง
คนหนึ่งให้บริการแก่ผู้ที่เธอไม่รู้ตัวตน อีกคนสร้างตัวตนหรือจารึกสิ่งที่เป็นรูปธรรมให้ลูกค้า "ฉันคือของเก๊สำหรับเธอรึเปล่า" ตำรวจหนุ่มที่มาล่อซื้อบริการ
ทว่ากลับตกหลุมรักเจดในที่สุด ถามขึ้น ด้วยอินเตอร์เน็ตนั้น จะว่ากันตามจริงก็เป็นแค่โลกเสมือน





"ถ้าคุณจำฉันได้ ฉันจำคุณได้ ก็แปลว่ามีตัวตน" เธอตอบ
โลกของเธอจึง "มีจริง" อยู่บ้าง แม้ว่าจะดูเหมือน "ไม่มี"
ด้วยเหตุนี้ "เธอไม่สามารถเป็นตัวแทนใครได้เพราะรอยสักหรอกนะ"
ภาพหลอนของพ่อที่ตายไปบอกแก่ทาเคโกะ
หลังจากที่เธอพยายามสักรูปดอก "สไปเดอร์ ลิลลี่" บนแขนซ้ายอย่างที่พ่อมี
เพราะอยากเป็นตัวแทนพ่อให้แก่น้องชาย


การสักจึงไม่สามารถสร้างตัวตนให้ใคร (อย่างน้อยก็ตัวเธอ) ได้อย่างที่ควรจะเป็นเพราะเหตุนี้
"คนที่ไม่ยอมหลับ คือคนที่สับสนระหว่างโลกแห่งความจริงและความฝัน"ตัวละครหนึ่งพูดไว้
และบางทีหญิงสาวทั้งคู่อาจจะกำลัง "นอนไม่หลับ" และ "สับสน" สิ่งที่ตัวเองทำอยู่ก็เป็นได้


วันพุธที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2551

บันทึก นู๋วินนี่ กับ พี่แม็ก

ขอบันทึกเรื่องราวของ นู๋วินนี่ กับ พี่แม็ก บ้าง
เนื่องจากช่วงนี้ว่างเกิ๊น รอเวลาที่ร้านจะเรียบร้อย
เรยมีเวลาอยุ่กะเจ้า 2 ตัวตลอด

วันไหนที่เราตื่นสายนะ ตัวแสบวินนี่วิ่งขึ้นมาปลุกบนที่นอนเรย
เปงแมวแต่ไม่ร้องเหมี๋ยวๆ กลับร้องแต่ อื้อๆ อึ๊ยๆ แปลกแต่จิง
วิ่งขึ้นมามองน่า พอจะจับ ก้อวิ่งนี้ เป็นอย่างนี้จนก่าเราจะตื่น
เพราะตื่นมาต้องพาออกไปเดินเล่น+นอนในกรงที่ระเบียงหน้าห้องทุกวัน
ส่วนพี่แม็ก ไม่ต้องอยุ่ในกรง เพราะพี่แม็กรู้เรื่อง โตแร้ว
ถึงจะเดินไปข้างล่าง เดินเล่นรอบบ้าน...ยังไงพอตะโกนเรียก
พี่แม็กก้อจะวิ่งขึ้นกะไดด้วยความว่องไวมาหาทุกที
ไม่น่าเป็นห่วงเหมือนตัวแสบ ต้องให้วิ่งไล่จับตลอด

เคยหายไปข้ามบ้านไป 4 หลังคา หลังจากนั้น ไว้ใจนู๋ไม่ด๊ายยยย
ต้องคอยดูตลอด ต้องอยุ่ในกรง
เพราะวินนี่ไม่เคยอยุ่กะแมว อยุ่กะพี่รี่มาตั้งแต่ 2 เดือนจนตอนนี้ 4 ขวบ
ทำให้นู๋วินนี่เหมือนคนมากก่าแมว ไม่ยอมร้องเหมี๋ยวๆ
พฤติกรรมเหมือนคนไปโดยปริยาย
พี่แม็กอายุประมาณ 6 ขวบละมั้ง มาอยุ่กะพี่รี่ได้ 2 ปีเอง
รับมาเลี้ยงเพราะเจ้าของใจร้าย พอพี่แม็กโตไม่น่ารัก ก้อจะทิ้ง ใจร้ายจิงๆ
ตอนแรก มีพี่แม็กกับเฟอร์บี้ด้วย 2 ตัว เปงเปอร์เซียที่สวยมาก
ท่าจะซื้อมาแพง ไม่เข้าใจว่าทิ้งลงได้ยังไง
รับมาอุปการะ ทั้ง 2 ตัวไม่ไหว เฟอร์บี้เรยได้ไปอยุ่กะเพื่อนเดียร์แทน
ตอนนี้เฟอร์บี้เปงคุงนู๋ม๊าก มาก เปงแมวไฮโซไปแร้ว

และ...พี่แม็กเปงที่ระบายของวินนี่ไปโดยปริยาย
เพราะพี่แม็กไม่เคยสู้ ยอมให้วินนี่แกล้งทุกอย่าง
ไม่ว่าวินนี่จะโดนพี่รี่กะพี่บุ้งแกล้งไงๆ
วินนี่ก้อจะไปแกล้งพี่แม็กต่อทุกครั้ง ไม่ว่าจะ อยุ่ๆโดดกับคอ เอามือไปตบๆๆๆน่าพี่แม็ก
พี่แม็กย๊อมมมมมมมม หลับตาปี๊ตลอด ไม่มีการตอบโต้ ใจดีจิงๆ
เดือนหน้า นู๋วินนี่ ครบ 4 ขวบ วันที่ 8 มกรานะคร๊า
Ps. หลังจากที่ขุนวินนี่ให้อ้วนๆโดยการให้กินซุปไก่สกัด แบรน วินนี่เจริญอาหารขึ้น อ้วนขึ้น
ขนสวยขึ้น เพราะเค้าบอกว่าแบรนมีประโยชน์ทำให้น้องม๋า น้องแมว แข็งแรง เป็นเรื่องจิงนะเนี่ย

ย้อนหลังวันเกิด...ซะหน่อย


ผ่านนวันเกิดมาตั้งหลายวัน ยังไม่ได้เอาลงได
6/12....อายุไม่อยากจะจำ ช่างมานเถอะ...นะ 5 5 5
รูป...เดียร์ก้อเอาติดโน้ตบุ๊คไปที่ทำงานซะงั้น

วันนี้ก้อเรยพึ่งจาได้เอาลง

ปีนี้ถึงวันเกิดอย่างเงียบ...เงียบ เกือบจะลืมวันเกิดตัวเองซะงั้น

อันที่จริงไม่ค่อยที่จะจัดวันเกิดเท่าไหร่เป็นทุนเดิมอยุ่แร้วด้วย

แต่ดีใจที่ป่าปี๊ เดียร์ เพื่อนๆยังจำได้

เราก้อพาที่บ้านกะเดียร์ไปลี้ยงข้าวที่ร้าน "อุ่นไอดิน"

ดีใจที่ไม่พลาด ป่าปี๊ มามี๊ ติดใจ อาหารอร่อยและเร็วทันใจ

วันหลังจะพาไปกินอีกนะคร่ะ นานๆจะป่าปี๊จะถูกใจสักที

เพื่อนรักตั้งกะสมัยตั้งแต่เกิดลืมตามา บ้านอยุ่ติดกัน

แต่ตอนนี้ย้ายไปอยุ่อเมริกาแร้ว...

โทรมาอวยพรวันเกิด แอบดีใจนะเนี่ย (จิงๆ)

ปีหน้าเจอกานนะ จะพาทัวร์ให้หน่ำใจ

(ถ้าออเดอร์ iphone 2 เครื่องกะเป๋า Coach ได้ตามสั่ง) อิอิ

และ..ถึงเดียร์จะไม่ได้เตรียมของขวัญให้

เพราะงานยุ่งม๊ากกกกกก อีกทั้งตัวติดกานตลอด

เรยทำให้ไม่มี surprise ก้อตาม

ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังไม่อยากได้อะไร

รอให้ติดไปเรื่อยๆ รวมมูลค่าครบห้าหมื่นเมื่อไหร่...ค่อยเอา (จิงๆ)

พอค่ำๆ เพื่อนๆโทรมาชวนไปกินเบียร์สด ที่เมเจอร์โยฯ

พอไปถึง เพื่อนดันมาไม่ได้ เหตุเกิดจาก ทะเลาะกะพันละเมีย

มิเปงไรเข้าใจ เจอกานวันหลังก้อได้

เรากะเดียร์เรยเดินเล่นดูของตลาดนัด ไม่มีไรน่าสนใจ

นอกจากยาทาเล็บสีชมพูหวานม๊ากที่ได้กลับมาบ้าน

ป่านนี้ยังไม่ได้ทา

แต่ที่ลานเบียร์อยุ่บนดาดฟ้า สวยดี น่ากินเบียร์

แต่อย่าเมานะ เด๋วร่วง 5 5 5 ถึงไงก้อยังไม่ได้กิน

มีแต่ถ่ายรูปเล่นกาน เพราะเดียร์ยังไม่เลิกเห่อกล้องใหม่

แต่ก้อโอเค ถึงแม้ตอนแรกเราจะไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะตัวใหญ่

จิงๆก้อถ่ายออกมาสวยดี ให้อภัยได้

งานนี้ นู๋วินนี่ กะ พี่แม็ก รออยุ่ที่บ้านคร๊า

วันจันทร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2551

รวมรูป...เล่าเรื่อง~*



แบบว่าไม่ได้อัพนานมาก



ไม่ค่อยมีเวลา ไม่สิ ไม่ค่อยมีอารมณ์จะทำรูป



พอได้จังหวะ ก็ทำซะก่อนจะเปลี่ยนศักราชใหม่



เพราะว่าปีใหม่ตั้งใจจะมาอัพน้องไดอีก



เนื่องจากว่าเมื่อวันที่ 26-27/11/08



dear สบโอกาสนัดกับเพื่อนๆไปเที่ยว



ก้อเรยจับจองสถานที่ไปวังน้ำเขียวกานเรย


ออกเดินทางเช้า ด้วยรถ 2 คัน


เอานู๋วินนี่ไปด้วย จำใจให้พี่แม็กเฝ้าห้อง เพราะพี่แม็กขี้กลัวมาก



หวังไปจะได้ไปเจออากาศหนาว เนื่องจากที่กรุงเทพไม่หนาวเรย



ในที่ก้อได้ที่ Greenway วังน้ำเขียว ใกล้ๆ เขาใหญ่



ขอบอกว่าเป็นส่วนตัวมาก เนื่องจากไปวันธรรมดา




ได้ห้องคู่ 3 ห้อง เพราะไปกาน 6 คน


อาหารนึกว่าไม่อร่อยก้ออร่อยมาก แม่ครัวเก่ง


มื้อเย็นก้อเรย สั่งเอาไปกิรที่ลานหน้าห้อง


กินไป ดูดาวไป เงียบสงบมาก


เหมือนเป็นเจ้าของรีสอร์ทเยง ช๊อบ ชอบ


แต่อากาศก้อสุดยอดเช่นกาน หนาวสุดๆ


กว่าจะนอนกานตีอารายก้อไม่รุ เพราะเราหลับก่อน อิอิ



จนมีเรื่องขำ ตอนแรกเหงห้องพักในตอนบ่าย


ร้องโหวววว ไม่มีพัดลมไม่มีแอร์


พอตกเย็น ไม่ไหววววว หน๊าว หนาวววววว


ตื่นเช้ามา ไม่มีใครร้องเอาแอร์สักแอะ 5 5 5


กินข้าวต้มมื้อเช้าที่รีสอร์ทเตรียมให้ อร่อยกินไปสอง


ออกจารีสอร์ทก้อไปแวะ จำชื่อไม่ได้


แต่สวย กาแฟอร่อย แวะซะนาน


พอออกมาก้อไปหาอารายกินกาน สรุปเป็นที่นี่


จำชื่อไม่ได้อีกเช่นเคย


แร้วเรากะเดียร์ก้อกลับบ้าน

เพื่อนๆไม่กลับไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยกานอีกคืน


เสียดายถ้าเดียร์ไม่ติดไปสัมมนาได้พักที่นี่อีกคืนแน่


งานนี้ วินนี่ ตะลอนทัวร์ด้วยไม่มีการบ่นเรยคร๊า อิอิ


นู๋เก่งจังเรย