เหนื่อยกะที่ทำงาน กลับมาบ้านก็มีความสุขละ~*

ทำงานที่ใหม่มาเดือนฟ่าๆ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เคยสัมผัส

ก้อได้รุจักสักที ว่ามันเป็นยังไง....

กับที่หลายๆคนพูดว่า....สังคมที่ทำงานมันก้อเป็นแบบนี้หละ

มันเป็นฉะนี้ นี่เอง....

เวลาที่เหนื่อยใจแสนสาหัส

พอเราหันกลับมามองคนข้างๆ

ไม่ว่าจะเป็น ที่ร๊ากส์ น้องวินนี่ พี่แม่ ป่าปี๊ ฯลฯ

มานทำให้อ้ายความท้อแท้ เหนื่อยใจ มานก้อหายไปเกือบหมด

แต่มานก้อไม่หมดไปซะทีเดียวหรอกนะ

แต่ก้อยังดีที่ทำให้มีเรี่ยวแรงที่จะกลับมาต่อสู้ได้อีก

เอาสิ่งดีๆที่ผ่านมาเป็นกำลังใจสู้ต่อไป สู้เพื่อคนข้างๆ สู้เค้า ทาเคชิ (เกี่ยวม่ะเนี่ย)

นี่ก้อใกล้จาครบรอบ 4 ปีของเรากะเดียร์ละ ดีใจๆ

ผ่านไปแป็บๆ ไวเหมือนละคร (จิง๐นะ)

ยังจำปีที่แร้วได้อยุ่เรย ไปฉลอง 3 ปี กันที่ พัทยา

นู๋วินนี่ ไม่สบายบ่อยมากๆ ในปีที่แร้ว

ไม่ว่าจะโดนเราตัดเนื้อที่ขาโดยมิได้ตั้งใจ

พอขาหายก้อเป็นตับอักเสบ ที่อาการแย่มากๆ

แบบว่าพอกลับมาจากฉีดยา ให้น้ำเกลือ นอนไม่ได้สติเรย

เรากะเดียร์นอนเฝ้าน้องทั้งคืน กัวน้องจะเป็นอะไรไป

พอตับอักเสบหาย หมอบอกว่าน้องอาจจะเปงชีสที่มดลูก

นู๋วินนี่ก้อต้องผ่าตัดเอาชีสออก ทำหมันอีก

สุดท้ายตอนนี้นู๋วินนี่อ้วนๆๆๆๆขึ้นเยอะเรย ช๊อบ ชอบ

และที่เราอยากได้นาฬิกา GUCCI จนทะเลาะกะเดียร์

ก้อแบบว่าเป็นรุ่นที่หายากละอ่ะ แต่เราก้อพึ่งจาเจอ

เรยอยากได้มากๆ เดียร์บอกกัวจาเก่าไป กัวของปลอม

ซึ่งราคามานก้อสามารถซื้อของใหม่รุ่นใหม่ๆได้สบาย

....แต่เราก้อจะเอาอยุ่ดี สุดท้ายเดียร์ก้อต้องยอม

เรือนนี้ก้อตกมาเป็นของเรา สบายใจ

พรุ่งนี้ก้อวันเกิดเดียร์ ที่ร๊ากส์ของเราละ

มี surprise ให้แร้วด้วยน๊า

ไม่รุที่รักจะถูกใจรึป่าว ก้อด้วยความรีบๆแหละ

ไม่ค่อยมีเวลา เค้าก้อทำให้ได้เท่านี้แหละน๊า

คราวหน้าจาเอารูปฉลองวันเกิด oo เดียร์ oo มาเล่านะเจ้าคร่ะ