แผลในใจ~*

.
.
เมื่อวานคุงบุ้งที่รักเลิกงานแร้วชวนไปบ้านเยี่ยมพ่อ
.
รู้สึกว่าอาการดีขึ้นเร็วผิดคาดเรยแฮะ แต่ดีแร้ว ยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่
.
แต่ก็ยังไม่ค่อยยอมจะกินอารายเยอะๆ เวงกำ แร้วเมื่อไหร่จะอ้วนขึ้น แข็งแรงปกติหละ
.
ไปบ้านม๋าบุ้ง ไปกินเย็นตาโฟกาน 3 คน เรา ม๋าบุ้ง น้องB คนที่ทำตะหมูก
.
น้องเล่าให้ฟังว่าหมอบอกว่า ทำยากอ่ะ จะไม่ค่อยมีดั้งให้ยึด แต่เราว่า ทำออกมาก็สวยดีนะ
.
ปลายแหลม ยื่นออกมา เก็บปีกตะหมูก โดยรวมก็ดูดี เป็นธรรมชาติมาก สรุปคุงน้องสวยคร่ะ
.
2 ทุ่มรีบกลับบ้าน เพราะลืมให้ข้าวนู๋วินนี่ไว้ เด๋วหิวตาย
.
อีกอย่างต้องรีบกลับมาตามนัด เพราะนัดไว้กะ อาทิตย์ชิงดวง กับ เมียหลวง กิกิ
.
.
.

การไปบ้านเดียร์แต่ละที เส้าๆ เซงๆยังไงไม่รู้.

.

ไปทีไรพาลจะเอาเรื่องไม่สบายใจมาคิดทุกที ทำไมนะ ทำไม

.

พูดกะเราก่อนหน้านี้อย่างนึง แต่พอเอาเข้าจิงๆกลับเปลี่ยนใจทำอีกอย่างนึงได้

.

"ทำโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเรยหรอ ทำได้ยังไง" หรือเห็นว่าเราไม่มีค่า จะพูดจะทำกับเรายังไงก็ได้

.

เค้าจะรู้บ้างไม๊ว่า เราก็รู้สึกเสียใจนะ

.

บางที การเห็นผลประโยชน์ของเงินทองมากกว่าความรู้สึกของคนอื่นหรือคนใกล้ตัว

.

มานก็จะทำให้คนใกล้ตัวเสียความรู้สึก เสียใจ...คุณคิดว่ามานคุ้มแร้วหรอ

.

บางครั้งก็นึกเจ็บใจตัวเองว่า ทำไมไม่เป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ง จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ

.

แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้อยู่ดี ทนเอาเปรียบหรือทำให้ใครเสียความรู้สึกเพราะเราไม่ได้

.

จนหลายๆครั้ง คนที่เราเต็มใจทำให้ในหลายๆเรื่อง ไม่ว่าคนในครอบครัว เพื่อนๆ กลับย้อนทำให้เราเสียใจซะเอง

.

จนมาคราวนี้เหมือนมานจะฝังใจ พยายามจะสอนตัวเอง เห็นแก่ตัวมั้งเหอะ

.

เอาแค่เห็นแก่ตัว ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบมั้งสักที ไม่รู้จะทำได้รึป่าวนะ

.

ตั้งแต่เมื่อวานเย็น จนตอนนี้ มานก็ยังรู้สึกหดหู่เส้าอยู่ลึกๆ ไม่อยากจะไปที่นั่นอีกเรย

.

ไม่อยากเห็น ทำใจลืมไม่ได้ ถึงแม้จะพูดดี ทำดีกะเราเหมือนปกติ แต่มานเกิดแผลไปแร้ว

.

ยากนะ ที่รอยแผลในใจมานจะลบเลือน แถมเรายังเป็นคนที่ความจำแม่นซะด้วย

.

ขนาดบางครั้ง เบื่อมาก รู้ทั้งรู้ ก็ยังต้องแกล้งทำไม่รู้ซะงั้น

.
.
.
ลึกๆ อยากที่จะไม่ต้องพึ่งใคร เลี้ยงตัวเองให้ได้โดนไม่อาศัยคนอื่น เพราะไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไง
.
ถึงแม้ตอนนี้ ที่รักจะดูจะรักเรามาก ช่วยเหลือเราทุกเรื่อง แต่เราไม่อยากคาดหวังหรอกว่าเค้าจะดูแลเราได้ตลอดไป
.
เพราะกลัวความผิดหวังซะแร้ว แค่พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ วันนี้ เค้ารักเราที่สุด เราก็ดีใจแร้ว จิง จิง
.
อีกไม่นาน เราจะต้องทำให้ตัวเองมีค่าได้โดยไม่ต้องพึ่งคนอื่น คอยดูสิ
.
ถึงแม้วันนั้นมันจะยากเย็น จะยาวนานเท่าไหร่ก็ตามเหอะ สู้ สู้ ต่อไป เพื่ออนาคตของเราเองและคนที่เรารัก
.
.

โหมด ปรี๊ดดดดดดดดดดด ขึ้น มากมาย

.

ตอนนอนดูทีวีกะม๋าบุ้งจู่ๆก็นึกโกดขึ้นมา เราอ่ะชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกะแฟนเก่าม๋าบุ้งไง

.

แอบเอากลับมาโกด ก็เรยบังคับให้ม๋าบุ้งบอกข้อดีของเราที่ดีกว่าแฟนเก่า

.

จริงๆคำตอบก็ยังไม่ค่อยเป็นที่พอใจซักเท่าไหร่ ไม่ตรงใจเรยจะบอกให้

.

เท่าที่จำได้ ไม่เคยบอกว่าเราน่ารักเรย น้อยใจง่ะ

.

แต่มักจะได้ยินจากปากม๋าบุ้งเสมอว่า น้อง...เค้า ไฮโซ เรียนเก่งเอนท์ติด เรียบร้อย ทำงานดีสายการบินซะด้วย

.

พอน้องเค้าออกรถแจ๊ส รู้หรอกน่าว่าเคยนั่งรถแจ๊สสีขาวคันนั้นไปด้วยกาน ตั้งกะป้ายแดง

.

แถมม๋าบุ้งยังชอบแจ๊สมากก่ารถเราด้วยนิ น่าเสียดายเนอะ ที่เราไม่ออกแจ๊ส

.

เปงคนสวย น่ารัก ใครๆในโรงเรียนก็แย่จีบ ม๋าบุ้งกะน้องเค้าเป็นคู่รักที่ดังมากในโรงเรียน (เวลานึกถึงคงภูมิใจมาก)

.

พอเราบอกว่าเราอ่ะเคยเป็นเชียร์หลีดเดอร์ของโรงเรียน

.

ก็บอกเราว่า น้องเค้า...ไม่ชอบเป็นหลีดหรอก ชอบเป็นดรัมเยอร์มากกว่า เป็นเกือบทุกปี

.

แสดงว่าที่เราเป็นหลีดเนี่ย ดูไม่ดีพอเรยอ่ะดิ รู้ไม๊ว่า...

.

เทออ่ะแสดงความภูมิใจมากๆเรยนะ ที่เคยเป็นแฟนน้องเค้าอ่ะ แร้วฉันหละ ดูดิ มีไรที่ดีมั้ง

.

ถ้าวันไหนที่เราเหนื่อยที่จะเทคแคร์ ดูแลเม๋าบุ้งขึ้นมา เทอก็คงไม่รักเราแร้วละสิ

.

แย่เนอะ !!!

.

.