วันอาทิตย์ที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

เสียความรู้สึกจิง...จิง (ว่ะ )

ไม่เข้าใจว่ะ (ขอหยาบคายหน่อยเห๊อะ)
.
แต่บางทีมานไม่ต้องจำเป็นต้องเข้าใจใครหรอกจิงไม๊ คนละคนกาน แต่เซงมาก
.
นอยส์ว่ะ ผิดหวัง รุสึกแย่ บอกไม่ถูก
.
ธรรมดาคนเราคิดไม่เหมือนกาน เราให้เค้าเต็มร้อย แต่พอเค้าคืนให้เรามาไม่เท่ากะที่เราให้เค้า ก็ต้องเสียใจ
.
คือว่า ที่เค้าให้เรามาไม่ถึงครึ่งที่เราให้เค้าไปด้วยซ้ำ มานก้อเรยเซงๆๆๆๆ ม๊าก
.
ทำไรไม่ได้ ต้องเก็บมานไว้ในใจแบบนี้แหละ ช่างหัวมาน
.
ต่อไปนี้ก็จะไม่สนใจแร้วเหมือนกาน ใครจะเป็นไงก้อตามแต่
.
อย่ามาว่ากุใจดำก้อแร้วกาน....ช่วยไม่ได้คนเราเจ็บแร้วจำ
.
ใครจามานั่งเสียความรู้สึกบ่อยๆ ซ้ำๆซากๆ มีหัวใจเหมือนกาน
.
ที่ผ่านมาไม่ใช่ไม่ได้รู้สึก ไม่ได้รับรู้ ว่าคิดยังไง แต่ก้อพยายามที่จะไม่สนใจแร้ว
.
ความรู้สึกคนเรามีขีดจำกัด ไม่แคร์กานก้อไม่เป็นไร ช่วยเหลือตัวเองได้ว่ะ
.
ไม่จำเป็นต้องแคร์กานแร้วแบบนี้ เพราะว่าไม่พูดมาก็เยอะพอแร้ว
.
พูดแค่ทีเดียวพอ ไม่อยากให้เป็นปัญหาใหญ่ หวังว่าคงเข้าใจนะ
.
รู้ว่าอยู่ในฐานะอะไร แต่มันมากไปก็ไม่ไหว จิง จิง
.
.

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อยากให้ไดอารี่ของเรามีแต่สิ่งดีๆ .... น๊า