ครัวครอบของเราได้เจอกัน (อีกครั้ง)

.

.

เมื่อวานตอนเย็น พ่อกะแม่เราตกลงจาไปเยี่ยมคุงพ่อของม๋าบุ้ง

.

จากแผนการตอนแรก ตั้งใจจะไปซื้อฟูจิกลับมากินที่บ้านกะเดียร์ 2 คน

.

เรยต้องเปลี่ยนแผนการกระทันหัน แร้วให้เดียร์รีบกลับมาบ้านเราอย่างด่วน

.

ที่บ้านเราจะเอากล้วยต้นข้างบ้านไปฝาก กะขนมคุกกี้ กะนม ไปฝากพ่อ ไม่รู้จะกินป่าวนะ

.

ก่อนจะไปบ้านเดียร์ ตั้งใจจะไปกินข้าวผัดปู กระเพาะปลา เจ้าเดิมหลัง Big C ก่อน

.

โหยยยยยยย ปายกาน 5 คน เรากะม๋าบุ้ง ปี๊กะมี๊ ละก็ปู่ กินกานคนละ 2 ชามเรย อิ่มสุดๆ

.

แถมมามี๊สั่งผิดอีก สั่งข้าวผัดปูให้เราซะงั้น แต่เราจะกินสุกี้แห้งง่ะ สุดท้ายเราเรยต้องกิน 3 อย่าง

.

โดยให้ม๋าบุ้งช่วยกินข้าวผัดปูคนละครึ่ง อิ่มม๊ากกกกกก ขอโบก

.

พอไปถึงบ้านม๋าบุ้ง ที่บ้านบุ้งคงตกใจอ่ะ เพราะจู่ไปโดนไม่บอกกล่าว

.

แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ครอบครัวเรากะครอบครัวของเดียร์มาเจอกาน

.

แต่เปงครั้งแรกที่บ้านเราไปถึงบ้านบุ้ง พ่อบุ้งคงดีใจหละที่บ้านเราไปเยี่ยม ดีใจซะจนเงียบเรย

.

เราก็เขินๆ ไม่คุยเรย ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกัน (แหมทำประหนึ่งว่าเค้ามาคุยเรื่องสินสอดงั้นอ่ะ) อิอิ

.

แม่เรากะแม่บุ้งคุยกานใหญ่เรย เพราะเป็นคนคุยเก่งทั้งคู่ คุยไปได้เรื่อย

.

ส่วนพ่อบุ้งก็คุยกะปู่เราซะส่วนใหญ่ ป่าปี๊เราอ่ะไม่คุย นั่งมองไปก็มองมา

.

เป็นเรื่องธรรมดา เพราะพ่อเราเป็นคนไม่ค่อยจาคุยอยู่แร้ว นิสัยจะเหมือนเราแหละ

.

สักพักก็พากันกลับ เพราะม่ามี๊เราบอกแต่แรกแร้วว่าจารีบกลีบ ละคร อาทิตย์ชิงดวงให้จบเต็มที

.

อันนี้เราเห็นด้วยต้องรีบกลับเรย วันนี้ก็อวสานแร้วด้วย

.

วันนี้ไปกินมู๋ทะ จะกลับมาทันดูม่ะละเนี่ย เหอ เหอ

.

.

ตอนที่เราเอาถุงกระดาษ (ถุงเท่าตัววินนี่เรย)เป็นถุงที่ใส่อัลบั้มรูปของม๋าบุ้ง

.

พอเอาอัลบั้มรูปออกจากถุง วินนี่โดดนอนในถุงเฉยเรย นอนสักพักก็ออก

.

พอเราจะเก็บอัลบั้มรูป โอ้วววววววววววววววว

.

แม่เจ้าวินนี่ฉี่ใส่ถุง แถมถุงอยู่บนที่นอน

.

เป็นไปได้ยังไง นู๋วินนี่ไม่เคยเป็นแบบนี้

.

งง กะเค้าจิงๆเรย ไม่รู้คิดยังไง วันนี้ฉี่ใส่ถุงกระดาษอ่ะ เวงกำ ตลกสุด สุด

.

.

วันนี้จองตั๋วเนื้อคู่ 11 ฉากละ เด๋วอาทิตย์หน้าจาไปดูกาน 4 คน

.

เห็นใครๆก็บอกว่าสนุก ดูตัวอย่างในทีวีก็สนุก เรยอยากดู

.

เป็นครั้งแรกที่ไปดูละครเวทีกะม๋าบุ้งเรยนะ อิอิ

.

.

แผลในใจ~*

.
.
เมื่อวานคุงบุ้งที่รักเลิกงานแร้วชวนไปบ้านเยี่ยมพ่อ
.
รู้สึกว่าอาการดีขึ้นเร็วผิดคาดเรยแฮะ แต่ดีแร้ว ยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่
.
แต่ก็ยังไม่ค่อยยอมจะกินอารายเยอะๆ เวงกำ แร้วเมื่อไหร่จะอ้วนขึ้น แข็งแรงปกติหละ
.
ไปบ้านม๋าบุ้ง ไปกินเย็นตาโฟกาน 3 คน เรา ม๋าบุ้ง น้องB คนที่ทำตะหมูก
.
น้องเล่าให้ฟังว่าหมอบอกว่า ทำยากอ่ะ จะไม่ค่อยมีดั้งให้ยึด แต่เราว่า ทำออกมาก็สวยดีนะ
.
ปลายแหลม ยื่นออกมา เก็บปีกตะหมูก โดยรวมก็ดูดี เป็นธรรมชาติมาก สรุปคุงน้องสวยคร่ะ
.
2 ทุ่มรีบกลับบ้าน เพราะลืมให้ข้าวนู๋วินนี่ไว้ เด๋วหิวตาย
.
อีกอย่างต้องรีบกลับมาตามนัด เพราะนัดไว้กะ อาทิตย์ชิงดวง กับ เมียหลวง กิกิ
.
.
.

การไปบ้านเดียร์แต่ละที เส้าๆ เซงๆยังไงไม่รู้.

.

ไปทีไรพาลจะเอาเรื่องไม่สบายใจมาคิดทุกที ทำไมนะ ทำไม

.

พูดกะเราก่อนหน้านี้อย่างนึง แต่พอเอาเข้าจิงๆกลับเปลี่ยนใจทำอีกอย่างนึงได้

.

"ทำโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเรยหรอ ทำได้ยังไง" หรือเห็นว่าเราไม่มีค่า จะพูดจะทำกับเรายังไงก็ได้

.

เค้าจะรู้บ้างไม๊ว่า เราก็รู้สึกเสียใจนะ

.

บางที การเห็นผลประโยชน์ของเงินทองมากกว่าความรู้สึกของคนอื่นหรือคนใกล้ตัว

.

มานก็จะทำให้คนใกล้ตัวเสียความรู้สึก เสียใจ...คุณคิดว่ามานคุ้มแร้วหรอ

.

บางครั้งก็นึกเจ็บใจตัวเองว่า ทำไมไม่เป็นคนเห็นแก่ตัวมั้ง จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ

.

แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้อยู่ดี ทนเอาเปรียบหรือทำให้ใครเสียความรู้สึกเพราะเราไม่ได้

.

จนหลายๆครั้ง คนที่เราเต็มใจทำให้ในหลายๆเรื่อง ไม่ว่าคนในครอบครัว เพื่อนๆ กลับย้อนทำให้เราเสียใจซะเอง

.

จนมาคราวนี้เหมือนมานจะฝังใจ พยายามจะสอนตัวเอง เห็นแก่ตัวมั้งเหอะ

.

เอาแค่เห็นแก่ตัว ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบมั้งสักที ไม่รู้จะทำได้รึป่าวนะ

.

ตั้งแต่เมื่อวานเย็น จนตอนนี้ มานก็ยังรู้สึกหดหู่เส้าอยู่ลึกๆ ไม่อยากจะไปที่นั่นอีกเรย

.

ไม่อยากเห็น ทำใจลืมไม่ได้ ถึงแม้จะพูดดี ทำดีกะเราเหมือนปกติ แต่มานเกิดแผลไปแร้ว

.

ยากนะ ที่รอยแผลในใจมานจะลบเลือน แถมเรายังเป็นคนที่ความจำแม่นซะด้วย

.

ขนาดบางครั้ง เบื่อมาก รู้ทั้งรู้ ก็ยังต้องแกล้งทำไม่รู้ซะงั้น

.
.
.
ลึกๆ อยากที่จะไม่ต้องพึ่งใคร เลี้ยงตัวเองให้ได้โดนไม่อาศัยคนอื่น เพราะไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไง
.
ถึงแม้ตอนนี้ ที่รักจะดูจะรักเรามาก ช่วยเหลือเราทุกเรื่อง แต่เราไม่อยากคาดหวังหรอกว่าเค้าจะดูแลเราได้ตลอดไป
.
เพราะกลัวความผิดหวังซะแร้ว แค่พยายามทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ วันนี้ เค้ารักเราที่สุด เราก็ดีใจแร้ว จิง จิง
.
อีกไม่นาน เราจะต้องทำให้ตัวเองมีค่าได้โดยไม่ต้องพึ่งคนอื่น คอยดูสิ
.
ถึงแม้วันนั้นมันจะยากเย็น จะยาวนานเท่าไหร่ก็ตามเหอะ สู้ สู้ ต่อไป เพื่ออนาคตของเราเองและคนที่เรารัก
.
.

โหมด ปรี๊ดดดดดดดดดดด ขึ้น มากมาย

.

ตอนนอนดูทีวีกะม๋าบุ้งจู่ๆก็นึกโกดขึ้นมา เราอ่ะชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกะแฟนเก่าม๋าบุ้งไง

.

แอบเอากลับมาโกด ก็เรยบังคับให้ม๋าบุ้งบอกข้อดีของเราที่ดีกว่าแฟนเก่า

.

จริงๆคำตอบก็ยังไม่ค่อยเป็นที่พอใจซักเท่าไหร่ ไม่ตรงใจเรยจะบอกให้

.

เท่าที่จำได้ ไม่เคยบอกว่าเราน่ารักเรย น้อยใจง่ะ

.

แต่มักจะได้ยินจากปากม๋าบุ้งเสมอว่า น้อง...เค้า ไฮโซ เรียนเก่งเอนท์ติด เรียบร้อย ทำงานดีสายการบินซะด้วย

.

พอน้องเค้าออกรถแจ๊ส รู้หรอกน่าว่าเคยนั่งรถแจ๊สสีขาวคันนั้นไปด้วยกาน ตั้งกะป้ายแดง

.

แถมม๋าบุ้งยังชอบแจ๊สมากก่ารถเราด้วยนิ น่าเสียดายเนอะ ที่เราไม่ออกแจ๊ส

.

เปงคนสวย น่ารัก ใครๆในโรงเรียนก็แย่จีบ ม๋าบุ้งกะน้องเค้าเป็นคู่รักที่ดังมากในโรงเรียน (เวลานึกถึงคงภูมิใจมาก)

.

พอเราบอกว่าเราอ่ะเคยเป็นเชียร์หลีดเดอร์ของโรงเรียน

.

ก็บอกเราว่า น้องเค้า...ไม่ชอบเป็นหลีดหรอก ชอบเป็นดรัมเยอร์มากกว่า เป็นเกือบทุกปี

.

แสดงว่าที่เราเป็นหลีดเนี่ย ดูไม่ดีพอเรยอ่ะดิ รู้ไม๊ว่า...

.

เทออ่ะแสดงความภูมิใจมากๆเรยนะ ที่เคยเป็นแฟนน้องเค้าอ่ะ แร้วฉันหละ ดูดิ มีไรที่ดีมั้ง

.

ถ้าวันไหนที่เราเหนื่อยที่จะเทคแคร์ ดูแลเม๋าบุ้งขึ้นมา เทอก็คงไม่รักเราแร้วละสิ

.

แย่เนอะ !!!

.

.

กรรมแบบนี้ ก็มีด้วยง่า

.
.
.
เนื่องจากว่า เดี๋ยวนี้เราเองเวลานอนตอนกลางคืน
.
มักจะมีอาการจมูกแห้ง บางครั้งแสบจมูกมาก มาก ไม่แน่ใจว่าเกิดจากภูมิแพ้ที่เป็นอยู่รึป่าว
.
ขนาดในห้องมีน้ำมาตั้งก็แร้ว อากาศในห้องก็ยังแห้งอยู่
.
เด๋วกะว่า จะลองเอาน้ำมาตั้งเป็นกะละมังเรย คอยดูสิ
.
.
.

บังเอิญได้ Search หาข้อมูลเกี่ยวกะอาการจมูกแห้ง

.

พลันได้ไปเจอกับข้อความนี้เข้า แปลกดีไม่เคยเจอ

.

ไม่เคยรู้มาก่อนเรยว่า โรคนี้มานเป็นผลพวงของกรรมด้วย

.

แถมเราเป็นมีกรรมที่เป็นดี้อีกต่างหาก แต่เราเองไม่คิดว่าเป็นกรรมหรอกนะ

.

เพราะที่เราเป็นทุกวันนี้ออกจะมีความสุขดีต่างหาก อิอิ

.

เอาเป็นว่ามาดูกานดีกว่า ว่ามีกรรมแบบไหนกันบ้าง

.
กฏแห่งกรรม
.
1.อายุยืน ไม่ฆ่าสัตว์ในชาติที่ผ่านมา ให้สัตว์เป็นทาน ทำทานด้วยยารักษาโรค
.
2.รวย บริจาคทานมากเหมือนพวกฝรั่งนั้นเอง รวยมากๆ
.
3.หน้าตาดี รักษาศืล สร้างพระพุทธรุป ถวายเสื้อผ้าเป็นต้น
.
4.ตัวดำ ผมหยิก กรรมมักโกรธ
.
5.โลหิตจาง ออกเงินกู้ดอกโหด
.
6.ฉลาด ส่งเสริมการศึกษา นั่งสมาธิ
.
7.โรคหัวใจ เคยพูดเจ็บๆแสบๆ กรรมฆ่าสัตว์
.
8.ภูมิแพ้ พูดให้คนอื่นเจ็บปวด กรรมปานาติบาตเล็กน้อย
.
9.ประสบความสำเร็จในชีวิต ทำทานตลอดชีวิต
.
10.เป็นผู้นำ ไม่อิจฉาผู้อื่น
.
11.ไม่มีพ่อแม่ กำพร้าพ่อแม่ ไม่มีกรรมดูแลบิดามารดา หรือเคยพูดว่าไม่อยากมีพ่อแม่แล้ว เลยเป็นกรรมติดมา
.
12.หน้าเป็นปานแดง ดำ เคยทิ้งขยะที่วัด ทำให้วัดสกปรก
.
13.เป็นผู้หญิง มีกรรมเจ้าชู้
.
14.เป็นเกย์ กรรมเจ้าชู้สูงกว่าผู้หญิง
.
15. ทอมดี้ สูงกว่าเกย์ และหญิง
.
16.พวกนิโกร คือพวกที่มีกรรมมักโกรธสุงๆๆๆมากๆ
.
17.เป็นบ้า ปัญญาอ่อน ดื่มสุรา
.
18.เป็น หมา กรรมเจ้าชู้ เป็นเศษก่อนมาเป็นคน
.
19.มะเร็งเต้านม มดลูก เจ้าชู้
.
20.มะเร็ง ตับ ปอด ลำไส้ กรรมปานาติบาต
.
21.ไต ออกเงินกู้ดอกโหด
.
22.ฆ่าตัวตาย เคย ฆ่าตัวตายมาก่อน พูดให้คนอื่นเจ็บจนฆ่าตัวตาย
.
23.มีญาติ พ่อแม่ ขี้เมา เคยเลี้ยงเหล้าและซื้อเหล้า เป็นนาย-นางแบบถ่ายโฆษณาเหล้า
.
24.เกิดในตระกูลสูง บูชาบุคคลที่ควรบูชา
.
25.มีบริวารมากและเป็นคนดี เคยชวนคนทำความดี
.
26.อุบัติเหตุกรรม ปาณาติบาตรุนแรง หลายชาติมาส่งผล
.
27.เคยมีทรัพย์สิน และถูกทำลายโดยธรรมชาติ โดยไฟเผา เคยลักขโมย หรืออาจเป็นทรัพย์สินที่ได้มาจากมิจฉาอาชีพ เช่นขายเหล้า ขายตัว ทรัพย์ที่ได้มาจะวิบัติถ้าไม่วิบัติชาตินี้ก็วิบัติชาติหน้า
.
28.เกิดในชนบท มีทิฐิมานะ หยิ่ง
.
29.ผิวดี ทำทานด้วยเสื้อผ้า
.
30.มีแต่เพื่อนชั่วๆ คบคนพาล
.
31.สัตว์ที่ดุร้ายเช่นเสือ มีกรรมปานาติบาตปนโทสะ
.
32.ฟันไม่สวยเหยิน ปากไม่ดี พูดโกหกชอบว่าเพื่อนจนเพื่อนเจ็บใจ กรรมมาสนองคนว่าเอาบ้างเป็นต้น
.
33.เอดส์ กรรมเจ้าชู้รวมกับฆ่าสัตว์

เอาเป็นว่า ชาตินี้จะพยายามทำแต่สิ่งที่ดีๆ ชาติหน้าเกิดมาจะได้ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ

.

แต่ก็น่ะ กิเลสเดี๋ยวนี้มานเยอะจิงๆเรยนะ พยายามตัดสิ่งยั่วยุทางอารมณ์ ทำไม่ค่อยได้

.

ขอแค่เราไม่ทำให้ใครเสียใจ หรือว่า เดือดร้อนจากการกระทำของเราเอง ก็พอละนะ

.

.

อารมณ์ไม่ร้อนแต่..อากาศร้อน(จัง)

( นู๋วินนี่ เวลาถ่ายรูปนี่ ต้องหาจังหวะดีๆ เพราะแร้วแต่อารมเค้า สู้พี่แม็กไม่ได้ เปงนายแบบตลอด )

.

ร้อนมาก ร้อนจนไม่มีใจที่จะทำอะไรเรย

.

สงสารวินนี่กะแม็ก กลางวันคงจะร้อนมากมาก เพราะขนนู๋ฟูเชียวหละ

.

นับวันรอ รอ รอ รอ ไปกระบี่ วิ๊ดวิ๊วววววววว

.

ไม่สิ รอเพื่อนมา จันทร์หน้าแร้วสินะ ตื่นเต้นจาได้เจอกาน

.

.

ร้อนจนนึกเรื่องอาทิตย์ที่ผ่านมาม่ะออก .

.

ไปทำไรมาหว่า เสาร์-อาทิตย์

.

เสาร์....เดียร์ไปทำงาน ตอนเยงรีบออกไปดูบ้านซื้อกับข้าวให้ปู่

.

รีบกลับมากินต้มแซบ กะ ขามู๋ทอด ที่รักบอกว่าขึ้นราคาจาก 99 เป็น 200 แม่เจ้า

.

ทีหลังไม่สั่งอันนี้แร้ว หมดโปรโมชั่นก้อไม่บอก

.

เช่าหนังมาดูสนุกมาก เรื่องไรไม่รู้ เกี่ยวกะเด็กไฮสคลู ตกดึกที่รักดู saw

.

ไม่ดูด้วยหรอกนะ กัว สยองแบบแหวะๆ เรยนอนดีก่า

.

อาทิตย์ ตื่นเช้าเดียร์ไม่ยอมลุกเราเรยลุกอาบน้ำก่อน

.

มาทำข้าวผัดกุ้งกะแกงจืดสาหร่ายให้กิน ก่าจะได้กินเกือบเที่ยง

.

ตอนเยง ป่าปี๊กะท่าที๊กลับมาจากปากช่องกะบรรดาป้าๆ ให้เราไปซื้อข้าวผัดปู

.

ที่แถวๆเมืองทอง 1 เจ้าอร่อย อยากกินนะ แต่กินข้าวผัดไปแร้วง่า ไม่กินดีก่า

.

เข้าตลาดรวมใจไปคืน VCD ตั้งใจเด๋วไปบ้านแม่เดียร์จากินส้มตำ

.

แต่พอไปถึงจิงๆ ไม่ส้มตำอย่างเดียวละสิ คอมู๋ย่างด้วย แง๋วๆๆ เพิ่มความอ้วนอีกแร้ว กำจิง จิงเรยเรา

.

.

ไหนว่าไม่มีใจจะทำไร แต่อัพไดอารี่ซะยาว (ว่าตัวเองอ่ะ)

.

ก็กัวทิ้งไว้นานจะลืมอ่ะสิ คริ คริ

เริ่มต้นจะดีใจล๊า

.

.

เมื่อวานไปเยี่ยมพ่อม๋าบุ้งตอนเยงๆ ร้อนมากเรย

.

พ่อดูสดชื่นดี อาจจะเป็นเพราะได้น้ำเกลือ เพราะถ้ามาจากกินข้าวเยอะไม่ใช่แน่นอน

.

เพราะพ่อจะไม่ค่อยกินข้าวเรย อิจฉาจัง ผอมมาก

.

คุงหมอบอกว่ากลับบ้านได้แร้วพรุ่งนี้ ไวจัง แต่ดีแร้วหละ แสดงว่าผลการผ่าตัดดี ร่างกายแข็งแรง

.

.

เที่ยงคืนได้ เจ้าประคุณ คุงเพื่อนทอมาจากอเมริกาสายด่วน เนื่องจากว่า

.

กัวจะจองแพคเกจไปกระบี่แร้ว เรยรีบทอมาบอกว่าจะไปด้วย เราก้อบอกได้

.

เพราะสามารถจองทางเวบได้นะ เหงคุงเดียร์บอกมาว่างั้น

.

ดีใจจัง ที่เพื่อนรักไปด้วย ที่รักก็ไปด้วย เพื่อนรักของที่รักก็ไปด้วย

.

ที่สำคัญเพราะไม่ได้เจอเพื่อนรักเป็นสิบปีได้มั้ง จนเพื่อนแต่งงานกะฝรั่งไปละ

.

เจอกานคราวนี้เม้าท์ตายเรย อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง ที่สำคัญ รอของฝากด้วยอ่ะ ลั๊น ล๊า

.

.

จะได้ไปเที่ยวอีกแร้ว (หละ)

.

.

หลังจากที่พ่อเดียร์ผ่าตัดแร้วอาการดีวันดีตืน

.

หมอสมัยนี้เก่งจังเรย ผ่าตัดเนื้องอกสมอง โดนที่ไม่มีแผลผ่าตัดให้เห็นเรย

.

พ่อเดียร์บอก ผ่าทางจมูกโดยการสอดท่อผ่าตัดเข้าไป โอ้ววววว นับถือๆ

.

แผลน้อยก่าทำจมูกอีกง่ะ เราว่านะ

.

ลูกพี่ลูกน้องม๋าเดียร์ไปทำจมูกเช่นกาน เมื่อวันพุธ แต่เรายังไม่เจอเรย

.

แต่ออกมาน่าจะสวยนะ เพราะน้องเค้าสวยอยู่แร้น ต้องเอารูปก่อนละหลังมาเปรียบเทียบ

.

.

เมื่อวานไปเยี่ยมพ่อเดียร์เร็ว แล้วก็กลับเร็ว เพราะไม่ได้เอารถไป 2 วันแร้ว

.

ไปโดยเอารถไปจอดไว้ที่คิวรถตู้ ขึ้นรถตู้ไปลงมี่อนุสาวรีย์ ต่อแท็กซี่ไปที่โรงพยาบาล สบายๆ

.

แต่สอนให้รู้ว่า เด๋วนี้รถโดยสารต่างๆขับรถกานได้ซิ่งมาก กัวจาอายุสั้นจังเรย แต่ทำไงได้

.

เพื่อความสะดวก และรวดเร็วให้ทันกะยุคสมัย ไปยังงี้แหละดี แถมขากลับได้แวะกินข้าวที่อนุสาวรีย์ด้วย

.

พูดถึงไม่ได้ไปที่อนุสาวรีย์นานแร้วด้วย ผิดหวังง่ะ ข้าวมู๋อบที่อวดกะม๋าเดียร์ว่ากินเมื่อสิบปีได้อร่อย

.

แต่เมื่อวานไปกิน ไม่อร่อยอย่างที่โม้ไว้ เวงกำ

.

วันนี้จาไปกินไรดีหละ

.

.

.

วันนี้ทอไปหาเพื่อนที่อเมริกาด้วย ถามเรื่องว่าจะไปเที่ยวกระบี่ด้วยกานไม๊

.

เพราะเพื่อนม๋าบุ้งจาจองแพคเกจละนะ ไม่แพง แถมยังได้ตั๋วเครื่องบินฟรี

.

เนื่องจากเป็นอภินันทนาการจากเพื่อนที่ทำงานในสายการบิน....เป็นคนออกตั๋วให้จากสวัสดิการ

.

เย้ เย้ เย้ งานนี้ได้ไปอย่างสุดคุ้ม แต่เสียดายเพื่อนรักตอบกลับมาว่าคงไม่ต้องจองให้

.

ไว้เด๋วมาถึงแร้วค่อยว่ากานอีกที ไม่เป็นไร

.

อีกอย่างจองแพคเกจไปยังไม่ได้ระบุวันที่จะไปเรย แต่ก็จองไว้ก่อนละกาน

.

งานนี้ไปกะเพื่อนๆของม๋าบุ้งอีกเช่นเคย ก็สนุกดีแหละ ตื่นเต้น

.

.

ทอไปคราวนี้สั่งของอีกเยอะอยู่ ไม่รุมานจะรำคาญอ่ะป่าว แต่แกมๆบังคับ หิ้วมาให้ได้นะ

.

เพราะไม่งั้นจาไม่ไปรับที่สุวรรณภูมิ ไม่พาทัวร์ด้วย จะบอกให้ อิอิ

.

.

พรุ่งนี้มีโปรแกรมไปกินข้าวที่ร้านเย็นตาโฟเจ้าประจำ กะไปวัดมะขาม

.

เพราะมีป้าๆมานอนที่บ้าน ทำให้มีกิจกรรมครอบครัวที่รอคอย 5 5 5

.

.

เรื่องเยอะ...จริง จริง

เรื่องเยอะ ตามที่บอกจิงๆ เพราะไม่ได้เขียนไดอารี่มาหลายวัน
.
เนื่องจากเว้นวรรคการเข้าอินเตอร์เนต
.
เลยต้องรีบมาถ่ายทอดลงไดอารี่ก่อนที่จะลืม
.
ก่อนจะเขียนก็นั่งนึกๆอยู่นานเหมือนกาน อาศัยว่าเอารูปมาช่วย
.
เพราะจะทำให้นึกออกว่าเราไปทำอะไรที่ไหนมาบ้าง

.

.

.

ศุกร์ที่ 27/02
.
ไม่ได้ไปไหน จนกระทั่งม๋าเดียร์กลับมาจากที่ทำงาน
.
ตอนแรกตั้งใจไปหาร้านเหล้าปั่นกินกะเพื่อนๆใน camfrog แต่ปรากฎว่า
.
ไม่ได้ไปซะงั้น สงกะสัยทางคุงเพื่อนจะเคลียร์ตังเองไม่ได้ เลยยกเลิกไปโดยมิได้นัดหมาย
.
ก็เลยเป็นโอกาสอันดีที่ยกเลิกเพราะเรากะม๋าเดียร์ก็ได้ไปซื้อครีมน่าใสกะกรดผลไม้
.
ที่ร้านหมอตลาดห้วยขวางกันตอน 4 ทุ่มได้ แถมคราวนี้เดียร์มีออเดอร์จากที่ทำงานมาเพียบเลย
.
สงสัยเป็นเพราะว่ามีหลักฐานที่ใบหน้า ไปไหนมีแต่คนทัก ทะมายน่าเนียนขาวใสของม๋าเดียร์อ่ะแหละ
.
ส่วนเรา ดีขึ้นมากมาย จนที่บ้านยังทักเรย ดีใจๆ ถึงตัวจาไม่ขาว แต่น่าขอขาวหน่อยเหอะนะ
.
โดยปกติถ้าไม่จองคิวล่วงหน้าเป็นเดือนนะ ไม่มีทางได้ให้คุงหมดตรวจก่อน 3 ทุ่มแน่นอน
.
ขนาดบางทีเราไปต่อคิวตั้งแต่ 3 โมงเย็น คือรอตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด
.
ยังได้หาหมอตอน 2-3 ทุ่มเรย พอสิวหายเรยไม่หาคุงหมอละ ซื้อยาเองดีกว่า ก็น่าใสได้คร่ะ
.
ตอนซื้อยา โอ้วมายด์ก๊อด มีคนไม่รุมาลงคิวหาคุงหมอด้วยอ่ะ พนักงานบอกว่า.....
.
ได้คิวตรวจตอนตี 3 นะคร่ะ คนนั้นร้องตกใจใหญ่เรย สรุปจองคิวไว้มาวันหลังดีกว่า
.
วันเสาร์ที่ 28/2
.
วันนี้ม๋าเดียร์ไม่ไปทำงาน เป็นโอกาสอันดีเพราะว่า วันนี้มีเมนูอาหารครอบครัว
.
เป็นอาหารที่เราอยากกินหลายวันแร้ว ไปกินที่ไหนก็อร่อยไม่ถูกใจเรย
.
นั่นก็คือ “ ข้าวคลุกกะปิ ”
.
พยายามตื่นเช้ามาทำ เนื่องจากนัดกะม่ามี๊ว่าจะทำ ถ้าไม่ตื่นลงมาโดนดุแหง๋มๆ
.
เรามีหน้าที่ผัดข้าว ทอดไข่ แม่ทำหมูหวานกับเตรียมเครื่องที่เหลือ ม๋าเดียร์ช่วยล้างจาน
.
ส่วนคุงป่าปี๊สบายสุดๆ นอนดูทีวี เล่นเกมส์ Sudoku รอกินอย่างเดียว
.
พอผัดข้าวเส็ดไป 1 หม้อ ม่ามี๊บอก ไม่พอหรอกเพราะน้องกินด้วยอีก 2 คน
.
เรยต้องผัดอีก 1 กะทะ
.
กินอิ่มกานไปถ้วนหน้า สบายท้อง แถมอร่อยถูกปากด้วย มะม่วงหน้าบ้านของบอกว่าเปรี้ยวถึงใจม๊ากกกก
.
ถ้าไม่ได้มะม่วงเปรี้ยวแบบนี้ อาจจะไม่อร่อยเป็นแน่แท้
.
ตอนบ่ายทำกิจกรรมครอบครัว ตอนเยงมี meeting เลี้ยงรุ่นกะเพื่อนๆมัธยมที่ปากเกร็ด
.
ตื่นเต้นมาก ไม่เจอกานนานของนานเรยหละ เด๋วมาเล่าพรุ่งนี้ดีกว่า

.

วันอาทิตย์ 1/03
.
ตื่นเช้าเพราะเดียร์มีหน้าที่พาพ่อไปโรงพยาบาลรามาฯ เพราะคุงพ่อเดียร์ต้องผ่าตัดเนื้องงอกที่สมอง
.
พ่อเลือกนอนห้องรวมพิเศษ เพราะพ่อบุ้งบอกว่าไม่อยากให้ลูกเมียมาเดือดร้อนต้องมาเฝ้า

.
แต่เราว่านั่นก็คือเหตุผลนึงนะ แต่มีอีกเหตุผลนึงคือ พ่อเดียร์ชอบอยู่กับคนเยอะๆอุ่นใจประมาณนั้น
.
น่าสงสารพ่อม๋าบุ้งจัง ท่าทางจะกลัวมากเห็นพอคราวนี้ได้ผ่าแน่ๆ
.
หลังจากครวาที่แร้วหมอเลื่อน ดูน่าตาจ๋อยๆไปเรย
.
แร้วก็ไปบุญถาวรซื้อกระเบื้องเพิ่มเอาไปส้งให้ช่าง เหนื่อยอ่ะ
.
อารมณ์เสียอีกต่างหาก เห็นละเกิดอาการเซรงอีกละ ไม่พูดถึงดีกว่า

.
วันจันทร์ 2/03
.
วันนี้วันเกิดพ่อบุ้งด้วย ไม่ได้ฉลองเรย เพราะหมอดันเลื่อนกานผ่าตัดมาเร็วขึ้น 1 อาทิตย์ซะนี่
.
เรยพากันหยุดงาน ตอนบ่ายไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล เซงหาที่จอดรถไม่ได้
.
เค้าให้ขึ้นตึกจอดได้ 4 โมงเย็น เรยต้องไปขับรถวนรอบอนุสาวรีย์ 1 รอบ
.
หิวๆๆๆ ซื้อข้าว ฮอดดอก ที่ 7-11 กินอิ่มมาก แต่พอก่อนกลับก็ไปกินเตี๋ยวเรือที่อนุสาวรีย์อีก
.
แม่ม๋าบุ้งเลี้ยง อิอิ เดินช้อป ได้การ์ตูนมาเรื่องนึง 7 เล่มจบ ม๋าบุ้งได้โคนันเล่มล่าสุด
.
เรายังได้กางเกงเดฟถูกใจ ราคาถูก 1 ตัว วันนี้ตั้งใจจะไปซื้ออีก 1 ตัว คริ คริ
.
ขณะที่เขียนไดอารี่นี้พ่อบุ้งผ่าตัด ไม่รู้ออกมาจากห้องผ่าตัดรึยัง ขอให้คุณพระคุ้มครอง
.
ขอให้ปลอดภัย หายเร็วๆ กลับมาแข็งแรง จาได้กลับบ้านเร็วๆนะคร่ะ
.
เย็นนี้จาไปเยี่ยมอีกน๊า แต่คงไปตอนเยงๆหลังเลิกงานแหละ

.

.

ตะลอนไปวัน วัน

.

.

.

เมื่อวาน เหมือนได้ตะลอนทัวร์เรย

.

ไปเดอะมอลล์ และก็ไปโลตัสด้วย

.

.

ไปเดอะมอลล์กะป่าปี๊กะแม่ ไปโลตัสกะเดียร์

.

กินข้าวไม่หร่อย เพราะราคาแพงเกิน แต่กิงไอติมอาหร่อย เอ๊ะ

.

ต้องเรียกไอศกรีมดีกว่า เพราะดูเหมือนว่า Swensens ใช้ว่าไอติมดูโลโซเกินไป

.

อาหร่อยเพราะม่ามี๊เลี้ยง กิกิ

.

ไปโลตัสกะเดียร์ รู้สึกว่าได้ของมาคุ้มค่ามาก เหมาะกะที่จ่ายตังไป

.

ตัดสินใจถูกแร้วที่ไม่ช้อผคนเดียวที่เดอะมอลล์ ไม่งั้นซื้ออะไรมาไม่รุเต็มไปหมด

.

รีบกลับมาบ้านเพื่อจะดู อาทิตย์ชิงดวง มาทันเวลาดูพอดี

.

สนุกม๊ากกกกกกกก ใกล้จบแร้ว เกียดยัยรังรองจิงๆ พาลเกียดอ้อมไปด้วยเรย

.

แต่แอบซื้อเรื่องย่อมาอ่าน เวงกำ หน้าเดียวก็จบจากในทีวี ไม่ละเอียดด้วย

.

เซงเรย ซื้อมาทะมายก็ไม่รุ จำจนตาย จาไม่ซื้อเรื่องย่อละครตอนฉายใกล้จะจบอีกแร้ว

.

ม๋าบุ้งมาอ่านต้องว่าแน่ๆซื้อมาทะมาย ช่ายยยยยยยป่ะ?

.

.

สบายกาย แต่ ไม่สบายใจ

.

.

เมื่อวานได้แกล้งคนสนุกมากเรย และคนที่ถูกแกล้งไม่ใช่ใครที่หนายยยย

.

ป่าปี๊หรือพ่อของเรานี่เอง 55555

.

เพราะพ่อไม่ชอบกินอาหารฝรั่ง ญี่ปุ่น หรืออาหารแปลกๆ อย่างมากมาย

.

อย่างตอนพาไปกินอาหารญี่ปุ่น พอออกจากร้านก็บอกว่า อย่าได้มาพากินอีกนะ

.

เราก้อเรยพาแม่กะป่าปี๊ไปกิน sizzler ที่ประจำของเราที่อเวนิว แจ้งฯ ที่ที่เรากะม๋าบุ้งชอบไปกิน

.

แกมๆบังคับ แถมมื้อนี้คุงป่าปี๊ต้องใช้ point ในบัตร KTC จ่ายให้ด้วย สบายไปเรยเรา

.

แต่เราบอกว่าเด๋วจะสั่งสเต็กเนื้อหร่อยๆให้กิน แร้วเรา แม่ เดียร์ก้อพากานไปตักสลัดมากินอย่างเอร็ดอร่อย

.

โดนที่พ่อนั่งทำน่าไม่สบอารมณ์ เอาไรมาให้กินก้อไม่กิน รอแต่ของตัวเองที่สั่งไป

.

แต่ก้อดีใจนะ เมนูที่สั่งไปป่าปี๊กินหมดเรย แม่ก้อกินสเต็กปลาหมดจานซะเกลี้ยง แถมบอกว่าปลาเค้าสดดีนะ

.

ส่วนม๋าบุ้งก้อกินสเต็กปลาหมดเหมือนกาน มีแต่เรากินมู๋ไปนิดเดียว เพราะกินสลัดกะซุปเห็ดซะอิ่มเรย

.

ต้องเอาจานเรากลับบ้าน อิ่มจังตังค์อยู่ครบ ไม่สิ point ไม่พอขาดอีก 60 บาท เรยช่วยออกให้

.

งานนี้ point ในบัตรป่าปี๊ จากหมื่นนึงหมดเกลี้ยงเรย เรยขำกานใหญ่ บอกให้ทำยอดใหม่จิ

.

พอออกจากร้านก็มีเสียงบอกว่าไม่ต้องพามากินอีกนะ ได้ยินประโยคนี้อีกแร้ว 5555

.

.

.

น้องที่ทำงานเก่าทอมาเล่าความในใจให้ฟังเกี่ยวกับที่ทำงานว่า โดนเพื่อนๆในที่ทำงานเอาไปเม้าท์อย่างมากมาย

.

จนทำให้ใครหลายๆคนในที่ทำงานไม่พูดด้วย

.

เราก้อได้แต่ปลอบใจไปว่าอย่าไปสนใจเรย คนพวกนี้เค้าคงไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก ถ้าเราไม่สนใจซะอย่าง

.

เค้าเอาเราไปพูดไงก้อช่างเค้า เรารู้ตัวเราดี ว่าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หรือทำร้ายใคร

.

ให้นึกซะว่าเค้าคงอิจฉาเรา รึไม่ก้อคงมีปมด้อยอ่ะหละ ถึงพยายามพูดใส่ความคนอื่นเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี ประมาณนั้น

.

ตอนเราอยุ่ก้อไม่ใช่ถึงกับว่าจะราบรื่นนัก เพียงแต่ว่าเราวางตัว คุยกะทุกคน ไม่ว่าเค้าจะคิดไงกับเรา

.

ถึงแม้ว่าเราจะเห็นในสิ่งที่น้องคนที่ชอบนินทาใส่ร้ายคนอื่นต่อน่าต่อตาก็ตาม

.

เพราะเราเชื่อว่า.......

.

ไม่มีใครในโลกนี้ที่เกิดมา Perfect หรอก แม้แต่ตัวเราเองก็ตามเถอะ

.

ถามว่าเคยไม่ชอบใครไม๊ ก็เคย นินทาคนอื่นก็เคย โกหกก็เคย มานไม่แปลกหรอกถ้าจะมีใครเป็นแบบนั้น มานเป็นเรื่องธรรมชาติ

.

แต่ถ้าสิ่งที่เราคิด ที่เราทำ ไม่ได้ไปทำให้ใครเดือนร้อน หรือเกิดความทุกข์ ก็เก็บไว้ในใจพอ

.

แร้วก้อ เลือกคบแต่สิ่งที่ดีๆของแต่ละคน ไป เราก็สามารถที่จะอยู่ได้อย่างสบายใจในทุกๆที่ ทุกสถานการณ์

.

สิ่งไหนที่ไม่ดีเราก้อพยายามอย่าไปใส่ใจ เราเชื่อว่าคนเราทุกๆคน ย่อมจะมีสิ่งดีๆอยู่ในตัวเองทุกคน

.

ฉะนั้นเราก็ต้องเลือกคบสิ่งที่ดีๆของเค้า เราก็จะสบายใจเอง จิงม่ะ

.

น้องที่ทอมาคุยด้วยก็ขอบคุณเราใหญ่เรา บอกว่าคุยกะเราสบายใจขึ้นตั้งเยอะ

.

เราก้อบอกไปว่าไม่เป็นไร ในใจดีใจต่างหากที่น้องยังคิดถึงกัน

.

ส่วนตัวเราเอง เพิ่งเกิดเรื่องไม่สบายใจอย่างแรงไปมาด ก็ยังทอไปคุยกะเพื่อนมาเรย

.

การมีเพื่อนคุย เพื่อนระบาย ถึงแม้ว่าบางทีเพื่อนจะปลอบใจเราได้ไม่มากก็ตาม

.

เราก็ดีขึ้น สบายใจขึ้น แร้วหละ จิง ๆนะ

.

.

อารมณ์เดิม...เดิม

เมื่อวาน หลังจากที่เสียความรู้สึกไปมากๆ จนถึงขั้นอาการฮีทขึ้นในใจ

.

เดียร์ก้อพาลเป็นไปด้วย รึอาจจะมากกว่าเราด้วยซ้ำ

.

เดียร์ก้อเรยอยากกินเบียร์หลังเลิกงาน แต่เราอ่ะกิงแกงส้มที่ป่าปี๊ทำซะอิ่มละ

.

จังหวะเดียวกะที่เพื่อนทอมาชวนไปกินส้มตำ แต่เราพึ่งกินมาเมื่อคืนวันอาทิตย์เอง เรยขอเป็นร้านอื่นได้ไม๊

.

ชื่อร้าน กินลม ชมบึง เมื่อก่อนเป็น คันทรีเพลส อาหารอร่อยมาก สั่งเอากลับมากินบ้านบ่อยๆ

.

คุงเพื่อนก้อตกลง กินหลายอย่างมากเรยอ่ะ

.

ต้มแซบเอ็นหมู ทอดมันกุ้ง หมูมะนาว กุ้งเผา ละก้อเนื้อโคขุน แต่เนื้อนี่เรากะเดียร์ไม่กิงอ่ะ

.

สรุปเมื่อวานไม่ได้กินข้าวเยงเรย ดีใจ เป็นอีกวันที่พยายามกินน้อยๆ รู้สึกอิ่มกะลังดี ไม่อึดอัด

.

แต่กลับมาบ้าน กินยาคูลไปอีก 2 ขวด

.

.

ย้อนไปเมื่อเสาร์อาทิตย์ ไม่ได้ไปไหนเรย เสาร์อยู่บ้าน วัยอาทิตย์ไปบ้านแม่คุงเดียร์

.

ว่างจัดเรยไปซื้อยาย้อมผมให้ร้านฝีมือแม่ม๋าบุ้งทำให้ สวยดี แต่อยากให้ออกมากก่านี้อ่ะนะ

.

ตอนบ่ายๆเรยไปดูบ้าน ไม่คืบหน้าเท่าไหร่ ปูกระเบื้องยังไม่เสร็จสักที

.

ดูบ้านเสร็จ เกิดอาการเซรงขึ้นมาสุดๆ อาจจะหยุดภาระกิขจนี้ไปโดยปริยาย

.

ตั้งใจไว้แร้วหละว่า จะไม่ยุ่งแร้ว จิงๆ

.

ตอนเย็นไปเดินตลาดนัดใหญ่ในเมืองทอง คนเยอะม๊าก

.

รถก้อเยอะ ร้อนก้อร้อน อารมณ์ก้บ่อจอย

.

เรยไม่ได้อะไรติดมือเรย กินอาไรเล่นๆนิดๆหน่อยแค่นั้น

.

.

คุงเพื่อนรักทอมาจากเมกา สอบถามเรื่องสวยงาม งงกะมาน ตอนอยู่ไทยด้วยกานไม่สนใจ

.

พอตอนนี้เกิดจะแต่งขึ้นมาซะเปรี้ยวปรี๊ดเรย เรางิตามไม่ทัน

.

สงสัยตอนมานมาคงได้พากานตะเวนทำสวยแน่ๆงานนี้

.

ต้องเก็บตังค์เท่าไหร่จะพอทำสวย เที่ยว กิน ละงานนี้

.

.

การเสียความรู้สึกไปแร้วนี่มานยากที่จะกลับมารู้สึกดีๆจิงๆนะ

.

แต่ยิ่งเซงไปใหญ่ ถ้าเค้าไม่ได้รับรู้เรยว่าได้ทำให้ใครเสียความรู้สึกไป ซุปเปอร์เซง !!

เสียความรู้สึกจิง...จิง (ว่ะ )

ไม่เข้าใจว่ะ (ขอหยาบคายหน่อยเห๊อะ)

.

แต่บางทีมานไม่ต้องจำเป็นต้องเข้าใจใครหรอกจิงไม๊ คนละคนกาน แต่เซงมาก

.

นอยส์ว่ะ ผิดหวัง รุสึกแย่ บอกไม่ถูก

.

ธรรมดาคนเราคิดไม่เหมือนกาน เราให้เค้าเต็มร้อย แต่พอเค้าคืนให้เรามาไม่เท่ากะที่เราให้เค้า ก็ต้องเสียใจ

.

คือว่า ที่เค้าให้เรามาไม่ถึงครึ่งที่เราให้เค้าไปด้วยซ้ำ มานก้อเรยเซงๆๆๆๆ ม๊าก

.

ทำไรไม่ได้ ต้องเก็บมานไว้ในใจแบบนี้แหละ ช่างหัวมาน

.

ต่อไปนี้ก็จะไม่สนใจแร้วเหมือนกาน ใครจะเป็นไงก้อตามแต่

.

อย่ามาว่ากุใจดำก้อแร้วกาน....ช่วยไม่ได้คนเราเจ็บแร้วจำ

.

ใครจามานั่งเสียความรู้สึกบ่อยๆ ซ้ำๆซากๆ มีหัวใจเหมือนกาน

.

ที่ผ่านมาไม่ใช่ไม่ได้รู้สึก ไม่ได้รับรู้ ว่าคิดยังไง แต่ก้อพยายามที่จะไม่สนใจแร้ว

.

ความรู้สึกคนเรามีขีดจำกัด ไม่แคร์กานก้อไม่เป็นไร ช่วยเหลือตัวเองได้ว่ะ

.

ไม่จำเป็นต้องแคร์กานแร้วแบบนี้ เพราะว่าไม่พูดมาก็เยอะพอแร้ว

.

พูดแค่ทีเดียวพอ ไม่อยากให้เป็นปัญหาใหญ่ หวังว่าคงเข้าใจนะ

.

รู้ว่าอยู่ในฐานะอะไร แต่มันมากไปก็ไม่ไหว จิง จิง

.

.

ตลก...จัง

นู๋วินนี่มีผ้ากันเปื้อน ฝีมือพี่รี่ตัดเอง เวลากินข้าวจะได้ไม่รำคาญขนชอบเข้าปาก

.

.

เมื่อวานที่ชวนไปเดอะมอลล์ บางแค ไปดูงานเกษตรอารายก็ไม่รุ้

.

ก่อนไป ป่าปี๊พาไปกินข้าวหมูแดงเป็นมื้อเที่ยง ชื่อร้าน หมูทำอะไรก็อร่อย แต่เป็นมื้อเช้าของเรา

.

แต่พอไปกินเห็นบ่นกานว่าไม่อร่อยเหมือนก่อน อันนี้ไม่แน่ใจว่าลิ้นเพี้ยนกานไปเองป่าว เพราะเราว่าก้ออร่อยดีนะ

.

เรากินข้าวหมูแดงจานเดียว ส่วนป่าปี๊กะแม่กินข้าวหมูแดงกานคนละ 1 ต่อกระเพาะปลาอีกกานคนละ 1

.

ส่วนเราซื้อกลับบ้าน 2 ถุง เผื่อม๋าบุ้ง 1 ถุง

.

.

.

ที่ตลกคือ พอออกจากร้านข้าวหมูแดง ป่าปี๊ก็ขับไปเดอะมอลล์ด้วยความมั่นใจ.

.

เดินขึ้น เดินลงอยู่นาน หลายรอบ จนทนไม่ไหวต้องไปถามประชาสัมพันธ์ว่าที่เค้าจัดงานอ่ะอยู่ชั้นไหนแน่

.

ตลกมากมาก พนักงานบอกว่า จัดที่เดอะมอลล์บางแคคร่ะ .

.

งงสิ นี่ไม่ใช่เดอะมอลล์บางแคหร๊า เวงกำ ขำกานตายเรยงานนี้ เพราะนี่คือเดอะมอลล์ท่าพระ 555

.

หลังจากนั้นป่าปี๊ขี้เกียจขับรถเรย ต้องเป็นเราขับต่อซะงั้น

.

นี่ถ้าเราไม่ไป สงสัยพากานกลับบ้านเรยแหง๋ๆ

.

ไปถึงเดอะมอลล์บางแค รีบพากานจั้มๆเข้างานแบบกลัวว่าผิดเดอะมอลล์อีก

.

งานเล็กม๊ากๆ ได้แค่ปุ๋ยใส่บัวหน้าบ้าน กะ อาหารแพคของ ซีพี แค่นั้นเอง

.

แต่ว่างานนี้มีแมวด้วยนะ น่ารักม๊ากๆ อยากได้ลูกแมวอีกแร้วเรา รอบ้านใหม่เส็ดก่อน

.

จาหาน้องแมว รึ ไม่ก้อน้องม๋า มาเพิ่มอีก เอาให้วิ่งเต็มบ้านเยย.

.

นึกถึงบ้าน ไม่ได้ไปดู 2 วันละ ไม่รู้จาเริ่มปูกระเบื้องวันไหน

.

คงได้ไปดูวันเสาร์แน่ๆเรย.....เพราะม๋าบุ้งไม่อยู่

.

ไปอบรมที่พัทยา 2 วันแน่ะ วันนี้ กะ พรุ่งนี้ ขี้เกียจตามไปเที่ยวร้อนมากมาย เบื่อจัง

.

.

Ps.อยากไปเที่ยวสักที แต่ไม่รุจาไปไหนดี แถมยังขี้เกียจออกจากบ้านด้วย

.

เดียร์บุ้งได้บัตรหนังเมเจอร์ฟรีมาตั้งหลายที่ ยังไม่ได้ไปดูเรย เพราะเห็นโปรแกรมละ ไม่อยากดูง่ะ

.

.

อัพเดท ความรัก ♥ ในเดือนแห่งความรัก

หมีตัวแรกในปีแรกที่รู้จักกาน จำได้ว่า ไม่ได้ให้เนื่องในวันใดๆทั้งสิ้น

.

แต่ให้เพราะม๋าบุ้งบอกว่าเห็นแร้วอยากซื้อให้ ตั้งชื่อให้ด้วยว่า วินเนอร์

นี่คือ น้องหมีน้อยชมพู มอบหัวใจสีแดง ที่เราให้กะเดียร์บุ้ง เมื่อวันที่ 14

.

การ์ดใบน้อยๆของเรา ที่รีบเขียน กลัวม๋าบุ้งแต่มาเห็นตอนเขียน แต่ก้อเห็นอ่ะแหละ

.

กะการ์ดใบน้อยๆของม๋าบุ้ง ที่แอบเขียนตอนเราลงไปอาบน้ำ (ลายมือมะพัดตะนาเยย -_-')

.

พวงกุญแจรถ playboy สีชมพูหวาน ที่ได้มาด้วยราคา discount

.

.

.

ไม่ค่อยได้อัพเดทเรื่องความรักเรย เด๋วจะลืมซะ

.

คบกานมา 5 ปี เหมือนจะผ่านไปไวยังกะโกหก

.

เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่เคยทะเลาะกาน มานก้อต้องมีบ้างหละ

.

ในช่วงปี 2 ปีแรก มานเป็นช่วงที่ต้องปรับตัวกับการมาอยู่ด้วยกาน ยากเหมือนกานนะ

.

บ่อยครั้งที่ม๋าบุ้งต้องร้องไห้เพราะเรา ... ส่วนเราเองก้อขี้โมโห งุงิ ม๊ากๆ

.

เพราะเราเองอยู่คนเดียวมาหลายปี ก่าที่จะยอมสละโสดอ่า มานไม่ชินมั้ง

.

บางทีทเลาะกานเสียงดังใหญ่โต สุดท้ายก็นอนเตียงเดียวกานอยุ่ดี

.

มาตอนนี้ ไอ้ที่ทะเลาะกานมานหายไปหมดหละ

.

เพราะมานกลายเป็นยิ่งก่าแฟนกาน คือเป็นที่รักของกันและกัน เป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้อง ซึ่งมานผูกพันกานมากมาย

.

อย่างที่ม๋าบุ้งพูดบ่อยๆว่า ถ้านอนคนเดียวนอนไม่หลับแร้วอ่ะ

.

ประมาณ ...ฉันคงนอนไม่หลับ ถ้าไม่กลับพร้อมเทอ 5 5 5+

.

ที่ผ่านมาที่ยังคงเส้นคงวา เสมอต้นเสมอปลายอยู่คือ

.

ความขี้หงุดหงิดของเรา ที่ไม่สามารถลดลงได้เรย ม๋าบุ้งบ่นย่อยๆว่ามานมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

.

พยายามแร้วอ่ะ อากาศมานร้อนขึ้นมั้ง เรยงุงิได้บ่อยๆ แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ

.

ยังดีนะที่ม๋าบุ้งเป็นคนที่เย็นได้เวลาที่เราฮีทขึ้น ไม่งั้นทะเลาะกานตายไปเรย

.

แต่เอานะ ความรักที่มีให้กานมากขึ้นๆทุกวัน มานก้อพอเพียงแร้วหละที่จะทำให้เรารักกานไปนาน นาน

.

ไม่สัญญาว่า จะรักเทอนานแค่ไหน

.

ไม่สามารถบอกได้ว่ารักเทอมากกว่าใคร

.

แต่ที่รู้ฉันทำทุกอย่างได้เพื่อเทอ...

.

เพราะเทอทำให้ความรักของฉันมีค่า และมีความสุขที่สุด

.

.

เมื่อวานตอนไปซื้อโคมไฟแต่งบ้านกาน แร้วเค้า งุงิ ได้อีก

.

เค้า " ขอโทษ "

.

ปล่อย ปล่อย เค้าไปเหอะนะ เวลาเค้า งุงิ อ่ะ ไม่มีไรหรอก จิง จิง.

.

.

After VaLenTine~*

วาเลนไทน์ปีนี้ไม่ได้ไปไหนเรย อยู่บ้านกะลูกๆสองตัวกะคุงเดียร์บุ้ง

.

แต่แอบให้ของขวัญม๋าบุ้งเปงหมีน้อยสีชมพู ถือหัวใจสีแดง น่าร๊ากๆๆ กะการ์ดน้อยๆ

.

ม๋าบุ้งแอบตกใจนิดนุง ไปซื้อมาตอนไหนฟ่ะ อิอิ แอบบังคับให้เอาไว้ในรถด้วย

.

ส่วนม๋าบุ้งให้ของขวัญเรามาหละอ่ะ เพราะเราเลือกเอง เปงพวงกุญแจ Playboy ของแท้ที่เราอยากได้

.

เปงพวงกุญแจรถที่เราอยากได้มาตั้งนานละ แต่ไม่ซื้อเพราะเสียดายตังค์

.

แต่ที่ให้ม๋าบุ้งซื้อให้เพราะมานลดราคาจากงานราคาสินค้าแรนด์เนมที่อิมแพค

.

ไปเดินด้วยความมะตั้งใจ เสียดาย ของเรย แต่ไปตอนเค้าจะปิดอ่ะ เสียดายมั๊กๆ

.

.

.

เพราะเวลาที่จะนอนอยุ่บ้านมานน้อยนิด เรยทำให้บางทีไม่อยากออกไปไหน

.

อยู่กานสบายๆแบบนี้จะดีกว่า

.

ตอนแรกม๋าบุ้งจะพาไปดินเนอร์ทริปบนเรือ เราบอกไม่เอาอ่ะ

.

เสียดายตังค์ เวลาไม่กี่ชม.เอง แถมอาหารก้อมีแต่เนื้อ เราไม่กินด้วย มะคุ้มหรอกถ้าจะไป

.

แต่ได้ไปเที่ยวกะเพื่อนๆของม๋าบุ้ง befor valentine แทน เนื่องจากมีงานเลี้ยงราตรี

.

ของโรงเรียนฉลองครบรอบ 30 ปี ไปถึงงาน 2 ทุ่ม จองโต๊ะจีนไว้ 1 โต๊ะ

.

อาหารมิได้เรื่องเรย ไม่สมราคา 3000 เรยอ่ะ โต๊ะเราก้อมีแค่ 8 คนเอง

.

ละโมบจองทั้งโต๊ะ เวงกำ......

.

พอ 4 ทุ่ม ออกจากงานไปต่อกานที่ร้านแถวเกษตร-นวมินทร์

.

พอไป คุ้นๆอ่ะ เพื่อนบอก ก้อร้าน seven เก่าไง ก้อเรยถึงบาง...อ้อ

.

ร้านคนไม่เท่าไหร่ ชอบอ่ะ ตรงที่สามารถสูบบุหรี่ในร้านได้เนี่ย อิอิ

.

แถมร้านปิดเช้าได้อีก แต่ไม่สามารถอ่ะอันนี้ กลับบ้านตี 2 ก้อพอง่วงคด

.

.

.

14 กุมภา ไม่ได้ไปไหน นอนตื่นบ่าย อยู่บ้าน สั่งโออิชิมากิน นานอีกตั้งหาก งุงิ~

.

15 กุมภา ตื่นสายๆ ไปบ้านแม่ม๋าบุ้ง ไปช้าโดนว่าเรย เพราะต้องไปซื้อกระเบื้องปูบ้านใหม่

.

ก้อไม่รุนิว่าคุงแม่ท่านมีธุระตอนเยงต่ออ่ะ ก่าจะไปถึงบุญถาวร ล่อไปบ่าย 2 รึ 3 เนี่ย

.

เลือกกระเบื้องห้องรับแขก ห้องน้ำ ห้องครัว ก้อหมดเวลา เรยลืมซื้อโคมไฟเรย กำจิงๆ

.

ทั้งๆที่ต้องติดโคมไฟก่อน ต้องออกไปซื้อวันนี้อีก เหนื่อยง่ะ เหนื่อยเลือก

.

เบื่อทำบ้านเพราะงี้แหละ กว่าจะเส็ด ก่าจะถูกใจ

.

ไหนจะต้องตกแต่งร้านอีก นึกไม่ออกเรยว่าจะต้องเหนื่อยแค่ไหน พยายามหาคนช่วยอยู่

.

ไม่มีใครหลงกลมาช่วยเรย 5 5 5+

.

สู้ต่อไป ทาเคชิ !!

Party Night

เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาเพื่อนชวนไปงานเปิดตัวเหล้ายี่ห้อนึงที่ อตก.

.

นัดเพื่อนที่บ้านออกพร้อมกาน ไปถึงที่ร้านประมาณเกือบ 4 ทุ่ม

.

คนยังไม่เยอะเท่าไหร่ แถมยังลืมเอากล้องไปถ่ายรูปอีกต่างหาก

.

อดถ่ายคอนเสิร์ต Tattoo Colour เรยอ่ะ เสียดาย
.

แถมงานนี้มีเล่นเกมส์เอาบัตรลงทะเบียนมารวมให้ได้ชื่อเหล้า

.

ปรากฎโต๊ะเราได้รางวัลด้วย จากรางวัลแจก 2 รางวัล

.

ให้ม๋าบุ้งเป็นตัวแทนโต๊ะขึ้นไปรับรางวัลกับ แทค วรัญญู

.

งานนี้ที่รักจาได้ออกทีวีอีกด้วย อิอิ

.
น่าจะเป็นรายการ ดาราพาเหรด ช่อง 5 เวลา 5 ทุ่ม

.

และอาจจะได้รางวัลทานอาหารฟรีที่ร้านนี้ด้วย ถ้าที่โต๊ะแดนซ์ถูกใจ

.
คงจะได้เสนอหน้าออกทีวีกานทั้งโต๊ะ แน่นอนงานนี้ 5 5 5

.

ฉลอง Anniverary 4th ด้วยการไปทำบุญ

.

ตั้งใจจะอัพให้เร็วๆแต่ก็ช้าอีกตามเคย

.
Anniverary 4th ของเรากับเดียร์ วันที่ 31 มกราคม

.

.

.

.
ปีนี้ตรงกับวันทำบุญครบรอบวันตายของย่าพอดี

.
เรยได้ไปทำบุญเลี้ยงเพลพระที่เพชรบุรีบ้านเกิดของป่าปี๊

.
ไปกานหลายคน ป่าปี๊ แม่ อาอีก 3 คน น้องชาย น้องสะไภ้

.
ที่สำคัญคุงปู่ กะปู่ใหญ่ โดยการเอารถไปสองคัน

.
ปีนี้อาหารที่ทำเลี้ยงพระก็คือ ก๋วยจั๊บน้ำข้น ถ้าจำไม่ผิด เหมือนปีที่แร้วเรย

.
ออกจากบ้าน 6 โมงโดยม๋าบุ้งเป็นสารถีคันเรา ไปถึงเพชรบุรี สัก 8 โมง

.
ป่าปี๊ต้องไปแวะกินต้มเนื้อที่สถานีรถไฟ เรากะม๋าบุ้งอดกินข้าวเรย

.
เพราะไม่กินเนื้อ แถมร้านก๋วเตี๋ยวหมูไม่ขายอีก

.
เรยต้องกินกาแฟ ปาท่องโก๋กานแทน หิว หิว หิว อ่ะ

.
เป็นโชคที่ดี เพราะตั้งกะปีใหม่มา รถเราได้ออกงานทำบุญ 2 งาน

.
งานแรก เมื่อเดือนที่แร้ว งานทำบุญบ้านป้าม๋าบุ้งก้อรับ-ส่งพระ

.
งานนี้บรรทุกญาติๆไปทำบุญต่างจว.

.
ส่งผลให้เราถูกล็อตเตอรี่เลขท้ายสองตัว ซึ่งเป็นเลขทะเบียนรถเราซะด้วย

.
เป็นล็อตเตอรี่ใบเดียวที่ซื้อที่วัดเมื่ออาทิตย์ก่อนที่พาพ่อของม๋าบุ้งไปทำสังฆทาน

.
ไม่น่าเชื่อเรย ไม่ค่อยจะซื้อหรอกนะ แต่พอซื้อที ถูกรางวัลซะงั้น

.
ปีนี้เราต้องได้รับแต่สิ่งดีๆแน่ๆเรย

.
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบ้านและเรื่องร้านที่เรากำลังทำอยู่

.
ขอให้บ้านเสร็จเร็วๆ เรากะม๋าบุ้งจะได้อยู่เป็นครอบครัวตามลำพัง

.
ไม่รุจะเป็นไง ปกติอยุ่ด้วยกานแหละ แต่อยุ่รวมกับกะที่บ้าน

.
ตอนนี้ต้องแยกออกมาทำกิจการ กับบ้านที่มีแค่เรา 2 คน

.
กับนุ้งแมวอีกฉองตัว จะดูแลไหวไม๊น๊า

.
ว่าไป ยังไม่ได้ไปเลือกกระเบื้องปูพื้นเรย สุขภัณฑ์ด้วย

.
กว่าบ้านจะตกแต่งเสร็จคงได้เลือกกานหัวบานแน่ๆ

.
เพราะเราตั้งใจที่จะออกไอเดียเองทุกอย่างตามที่เราชอบ

.
ม๋าบุ้งก็ตามใจเรา เพราะเชื่อในรสนิยมของเรา

.
แต่ไม่รุจะออกมาเป็นไง แต่จะไม่รีบ จาค่อยไตกแต่งไป

.
กลัวว่ารีบแร้วจะไม่ได้ดั่งใจ

.

.

.
เมื่อตอนที่รวมญาติงานทำบุญย่า ได้มีกิจกรรมที่ทำกานมาตลอด

.
นั่นก็คือ ตั้งวงเล่นไพ่กาน เล่นแบบสนุกๆกานเอง

.
แต่เที่ยวนี้เล่นอยุ่ 2 คืน เชื่อม่ะ กลับมาเงินเท่าเดิมเป๊ะกะที่เอาลงไปเล่นเรย

.
แปลกมากๆ เพราะปกติเราเล่นทีไรได้กำไรกลับมาเพียบ

.
แต่ไม่เป็นไร เพราะได้ผลบุญจากการถูกล็อตเตอรี่มาแทน อิอิ

.

.

.

.
ยังไม่ได้ไปฉลองครบรอบกะที่รักกานเรย

.
ไม่รุจะไปไหน ขี้เกียจเป็นทุน เหงหน้ากานทุกวันอยู่แร้ว

.
แต่ก้อคิดๆว่าต้องฉลองหน่อย จะได้ไม่จืดชืด

.
รอรวบยอดวาเลนไทน์ซะดีไม๊ อีกไม่กี่วันเอง เนอะ

.

Mode ::: แอบเอาไดอารี่ของเดียร์มาลง 2

รูปนี่ไม่เกี่ยวหรอกแต่ชอบมากมาก ก้อเรยเอามาลง คริ คริ

.

.

ต่อจากวันก่อน........นั่งรอเวลาเค้ามาเรียกไปสัมภาษณ์....

ระหว่างรอสัมภาษณ์ก้อชโงก ดูกระดาษของคนข้างๆ เนียรๆ ไปเรื่อย 555++เ

ขียนอารายกานบ้างว้า.... ละก้อมีคนมาคุยๆ ถามๆ ด้วยว่ามาสมัครครั้งแรกป่าว (ใช่ๆ)

ระหว่างนั้นพนักงานก้อเรียกรอบแรกไปสัมภาษณ์ คนมาใหม่ก้อมานั่งข้างๆ

อะนะไม่ได้เตรียมปากกามา...(เราใจดี จิงๆ แล้วมะรุจะเขียนอะไรแร้นตะหาก อิอิ จึงให้ยืมปากกาไป)

คุณวินดา วินดา นั้นละ เจ้าหน้าที่มาเรียกแล้ววว ในใจยังห่วงปากกา (แท่งโปรดเขียนดี) เหอๆ

แต่ก้อตามเจ้าหน้าที่ไป มีคนเดินตามมาอีก สองคน....

อีกคนไปนั่งรออีกห้อง อีกคนฟังผิด (เค้าชื่อวินนา ละ อิอิ)

เดินไปรอหน้าห้อง (มีห้องสัมภาษณ์สองห้อง) เราได้ห้องหนึ่งมีคนนั่งรออยู่แร้วสองคน ..

เจ้าหน้าว่าพอคนเดินออกมาได้ยินเสียง กระดิ่งให้เดินเข้าไปเยยอุ๊..

คนห้องข้างเดินออกมาด้วยสีหน้าเจือกๆ แล้วบ่นว่า "ทำไมถามยากจัง"

(โหยยย ช่วยกรุได้เยอะเรย)

ระหว่างรอคนเดินออก เดินเข้า นั่งสมาธิ (จิงๆ ทำใจ (ให้สบาย)) จะได้มะเครียด คิดให้ไว ตอบให้ไว....

สูดลมหายใจเข้า ออก ลึกๆ ระแล้วววววคนสุดท้ายก้อออกมา (น้องเค้ายังไม่ทันเดินออกมาดีเรย)

เสียงกระดิ่งก้อดังขึ้น (อืม..... ลืมบอกไปว่า แต่ละคนใช้เวลาสัมภาษณ์ 15-20 นาทีเองอะ)

ได้เวลาแร้นนน มั่นใจๆๆๆๆเปิดประตูเข้าไปเจอ อาจารย์ 2 ท่าน (ช กะ ญ)

อะก้นยังไม่ติดเก้าอี้เรย ....

คำถามแรก ยิงมา : แนะนำตัวสิ (เราก้อ บรา บร้า บร้า)

คำถามที่ 2 : ถ้าคุณเป็นเส้นใยคุณอยากเปงเส้นใยอะไร (ชงัก นิดนุง โอ้แม่เจ้า.... คิดอยู่ 3 วิ ก้อตอบไป ว่า ..... แร้นชักแม่ม้ำ 2 สายมาอธิบาย)

คำถามที่ 3 : เศรษฐกิจดี ไม่ดี ดูจากอะไร (เอ๊ะ คิดสิ คิด อยากรุว่าตอบไรมาถามเอง อิอิ)

คำถามที่ 4 : นิด้าเปงของรัฐ หรือ เอกชน (อันนี้ด้วยความโชคดี ผีคุ้ม ระหว่างนั่งเรื่อยเปื่อยกะการเขียนภาษาอังกฤษ นั่งดูวิถีทัศน์ที่บรรยายถึง นิด้าและคณะนี้ จึงได้คำตอบที่ถูกต้อง ที่แรกเข้าใจว่าเปงของเอกชน ดีนะเนี๊ยะเกือบตกม้าตายแร้น)

คำถามที่ 5 : ถ้าคุณเลือกเป็นปลาทะเลคุณจะเปงปลาอะไร(กำ กำ คำถามจิตวิทยาอีกละ..... อืม เออ ปลา "การ์ตูน" คราวนี้ชักมหาสมุทรมาอธิบาย ดีนะเนี๊ยะดู จีโอกราฟฟิกอยู่บ้าง ที่ร๊ากหาว่าติ้งต๊อง กำ ดันนึกออกแค่ปลาอันเน้ ลืมนึกถึงว่าที่ห้อยอยู่ที่คออะ ปลาโลมา 555 ==" ที่ร๊ากบอกว่าเราใจดีเหมือนปลาโลมา เฮ้อออ อีตอนนั้นนึกมะออก ซะนิ)

คำถามที่ 6 สุดท้ายละ : ถ้าเรียนจบจากที่นี้อีกห้าปีจะฝันอยากเป็นอะไร(อะ... อันเน้เตรียมมา กะลังจะเกริ่น ว่าเมื่อห้าปีที่แล้วฝันจะเป้น ผจก. มะทันจะถึงกลางประโยค... อาจารย์ดุว่าอีกห้าปีข้างหน้า (แงๆ มะทันจะฟังเราเรยอะ) เคๆ มะเกริ่นก้อได้ ฮืมมมม มะบอกเหมือนเดิมรอดูกานเองนะ)

รุสึกเหมือนแปปเด่วเอง.... แต่ก้อมะได้ดูนาฬิกาว่าใช้เวลาไปเท่าไร

(คำตอบที่เตรียมมา โครงการต่างที่เคยทำ หน้าที่การงานทำอะไรบ้าง ทำไมๆ ไม่ถามเค้าสักคำ แงๆ) ....

รีบออกมาจากห้อง (ปวดฉี่ๆ อิอิ) พอดีกะคนที่ยืมปากกาไปเอามาคืน (นึกว่าจะไม่ได้คืนซะแร้ว)

ลงลิฟท์....มาเล่าให้ม๋ารี่ฟัง

ป่ะๆ กลับบ้านกานเสร็จสิ้นภารกิจ รอเค้านานมั้ย

ที่เหลือก้อขึ้นอยู่กับโชคชะตา ฟ้าลิขิต.... วันที่ 16/02/09 รุ้ผลๆ จะมาบอกอีกทีน๊า